• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Jana Verboom
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Bodai –  De ontdekking

Bodai –  De ontdekking

13 november 2022 door Zeshin van der Plas

De sutra die je hart verwarmt
Hoe ontelbaar de levende wezens ook zijn, ik beloof ze allemaal te redden.
Hoe enorm mijn fantasie daar over ook is, ik beloof te leren de werkelijkheid onder ogen te zien.
Hoe lang ik daar ook voor zal moet leren, ik beloof het onder de knie te krijgen.
Hoe lang ik ook met dit alles bezig zal zijn, ik beloof het helemaal af te maken.

Ga stil zitten, recht op, stoor je niet aan de gedachten in je hoofd en houd je ogen open.’’ Ja, maar ik heb slaap’, zei Bodai, ‘ik wil naar bed.’ ‘Echt waar,’ vroeg Padma, ‘ neem nog wat thee’. Nu Bodai er op lette had hij eigenlijk geen slaap meer, tien minuten geleden viel hij bijna om. ‘Zit recht op, en let op je ademhaling,’ zei Padma. Bodai deed wat hem gevraagd werd. Af en toe knetterde het hout in het fornuis, de lantaarn flakkerde grillige figuren op de muur. ‘Waar ben ik terecht gekomen,’ dacht Bodai, en in zijn hoofd klonk een holle echo ‘Waar ben ik terecht gekomen? ’Bodai dacht: ‘Die boer had me nog zo gewaarschuwd, die Padma is een toverkol’. Toverkol, toverkol, toverkol, galmde door zijn hoofd. Plotseling klonk de stem van Padma: ‘blijf van je gedachten af stoor je er niet aan, let op je ademhaling’.

Bodai deed dat, in, uit, in, uit. Zijn buik werd warm en daalde op en neer, Bodai bezag zijn gedachten die als wolken voorbij trokken. Padma begon vreemde woorden te zingen terwijl ze af en toe met een belletje rinkelde. Het belletje klonk als een zilveren klokje, een gevoel van lang, heel lang geleden waarvan hij dacht dat hij het al vergeten was kwam in hem op. Zonder het te merken biggelden de tranen over zijn gezicht. Dit was zijn thuis, hier wilde hij altijd blijven. Padma was klaar met zingen en sloeg met een houten hamertje op een grote bel die naast de deur hing. ‘Nu moeten we nog even voor de wereld buigen om onze werkelijke natuur te verheffen.’ ‘Ja, het zal wel,’ dacht Bodai, ‘ik doe alles.’

Samen bogen ze drie keer voor het beeld van de godheid van mededogen. Bodai vroeg: ‘dat is toch Avalokitesvara de godheid van mededogen?’ Padma begon te lachen en zei: ‘Het is maar net wat je onder een god verstaat. Dit beeld is de verbeelding van de barmhartigheid vandaar al die armen, ze geeft je alles wat je nodig hebt. Eten, kleren, het bos, de rivier, de wereld, ja zelfs het hele heelal. Het is allemaal van en voor jou. Maar nu gaan we slapen. Morgen is het weer vroeg dag.’ Padma gaf Bodai een matje, een dunne deken en zei: ‘ga maar naast het fornuis liggen daar is het nog lekker warm.’

Tingeling, tingeling,  tingeling, Bodai zat rechtop. In de hut was het aardedonker. Het fornuis was uit gegaan. In de andere hoek van de kamer hoorde Bodai de regelmatige ademhaling van Padma. Hij was er haast toch zeker van dat er iemand had gebeld. Hij  ging maar weer liggen. Tingeling tingeling tingeling. Weer zat Bodai rechtop- droomde hij nou of werd er echt gebeld. Weer ging hij liggen. Tingeling tingeling tingeling. Voorzichtig deed Bodai zijn ogen open en spiedde hij voorzichtig door de kamer. Er was niets of niemand te zien. Tingeling, tingeling tingeling, klonk het in zijn hoofd. Zo helder, alsof er echt iemand zat te bellen. In zijn hoofd klonk de bel van Padma. Bodai viel in slaap en zag Padma rustig ademhalend op haar matje liggen. Buiten knabbelde een ree aan een boom. Bodai zag zichzelf rustig op zijn rug liggen, wat een vreemd kereltje was hij eigenlijk. Buiten kwamen drie konijntjes voorbij.

Het pad

Door geknetter van brandend hout werd Bodai wakker. ‘Zo langslaper’, zei Padma, ‘de zon is allang op.’ Ze deed juist nog wat hout in het fornuis. ‘Je moet leren om wat vroeger op te staan zodat je voor het ontbijt kan mediteren.’ ‘Kan wat’, vroeg Bodai. ’ Mediteren,’ zei Padma. ‘Wat is dat’,  vroeg Bodai. ‘Wat we gisteren hebben gedaan. Rechtop zitten, op je adem letten en je niet aan je gedachten storen.’ ‘O dat’, zei Bodai. ‘Ik heb het ontbijt al klaar, ‘ zei Padma, ‘kom maar aan tafel zitten.’ Terwijl Bodai dat deed keek hij naar zijn handen, ze leken hem onwezenlijk groot alsof het niet zijn handen waren. Elke handeling tijdens het eten vloeide en ging vanzelf, Bodai keek er naar alsof hij iemand anders was.

Nadat ze gegeten hadden en het overgebleven eten bij de appelboom hadden gebracht, haalde Padma het verband van Bodai’s voet. Zijn voet was weer helemaal gezond, er was niets meer van de blaar te zien. ‘Zo, nu kun je weer op pad, ‘zei Padma. ‘Ik heb wat eten voor onderweg voor je klaar gemaakt.’ ‘Ja, maar ik zou graag hier blijven, ‘ zei Bodai. ‘Ik zou graag les van u willen hebben.‘

‘Er is vannacht iets raars gebeurd, ik kon alles zien terwijl ik sliep en ik zag mijzelf liggen, maar toen ik mijzelf zag wist ik niet wie er keek.

‘ Ja, dat is logisch.’

Hoezo logisch?

‘Stil, luister: Hoe zag je gezicht er uit voor je ouders geboren waren?’

‘Dat weet ik niet, maar ik wil graag hier blijven en les van u hebben.’

‘Ja, dat kan wel wezen zei Padma, maar ik wil geen leerlingen. Ga maar naar Lama Arala die speelt graag meestertje.’ ‘Ja, maar ik wil niet naar die Lama Arala, ik wil hier blijven.’ ‘Ja, en ik wil dat niet, en het is mijn huis, hier is je eten en nu inpakken en wegwezen.’ Met een harde plof viel de deur dicht en stond Bodai buiten. Beduusd keek hij naar de gesloten deur, hij wilde kloppen maar dorst niet. Bodai had nog nooit zo buiten gestaan, zo buitengesloten van alles, net nu hij had gevonden wat hij zocht. Waarom had zijn meester hem dan ook naar dat klooster gestuurd, waarom kom hij niet gewoon in de tempel blijven? Waarom is het gras groen, waarom is de zee nat, waarom, waarom, waarom,’ zei Bodai boos in zichzelf. Dat rotmens had hem behekst, had hij maar naar die boer geluisterd. En dat rot eten van haar hoefde hij ook niet meer, boos smeet hij het weg.

Categorie: Boeddhisme, Columns, Zeshin van der Plas Tags: bodai, de ontdekking

Lees ook:

  1. Bodai –  De grote slagerij
  2. Bodai III- Zwerver zonder lichaam
  3. Bodai deel VII – een zware last
  4. Bodai deel VIII – In training

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Zeshin van der Plas

Zenleraar, oud-globetrotter, oprichter van Suiren-ji zencentrum. Schrijver van versjes, liefhebber van het leven. www.zencentrum.nl 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 2 juni 2025
    Maandagochtend meditatie in Amsterdam-West
  • 3 juni 2025
    Dinsdagavond op even weken samen mediteren in Almere Buiten
  • 4 juni 2025
    Zen Spirit zenmeditatie Arnhem, 1e helft 2025 8 januari-25 juni
  • 4 juni 2025
    Zenmeditatie in Leiden
  • 5 juni 2025
    Introductieworkshop ‘Leven vanuit Vrijheid’
  • 6 juni 2025
    Yoga en meditation
  • 6 juni 2025
    Exploring wisdom and emptiness
  • 7 juni 2025
    Workshop Kum Nye | Ons ware zelf belichamen | Live en Online
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Deconstructie van het godsbeeld van Pseudo-Dionysius

    Hans van Dam - 23 mei 2025

    Over het verschil tussen weten-wat-niet en niet-weten.

    De wolk van niet-weten

    Hans van Dam - 22 mei 2025

    Over beeldloze mystiek en mystiekloze beelden.

    ‘Het leven zelf is zazen’

    Wim Schrever - 28 april 2025

    De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.

    Geschiedenis als wapen deel 1

    Kees Moerbeek - 20 april 2025

    President Vladimir Poetin zei in 2014: ‘Onze collectieve herinnering bepaalt onze cultuur, onze geschiedenis en onze tegenwoordige tijd. En onze toekomst zal worden gevormd aan de hand van onze historische ervaring.’ Hij is het zelf die actief deze herinnering en ervaringen vorm geeft en propageert. Ivo van de Wijdeven schrijft dat in de Sovjettijd er nog werd gegrapt dat het land een zekere toekomst had, maar een onvoorspelbaar verleden. Onder Poetin is Ruslands geschiedenis als in beton gegoten. Er is maar één historische waarheid en deze is verankerd in de grondwet en de Nationale Veiligheidsstrategie.

    Jaloerse goden te slim af – de geschiedenis de baas…?

    gastauteur - 13 april 2025

    Hongersnood in een hermetisch afgesloten kuststrook die onwillekeurig aan de vernietigingskampen van weleer doet denken, besmet met meer dan een zweem van genocide… Regeert Adolf Hitler over zijn graf heen? Want bestaat Israël niet bij diens gratie? Zou zonder die bittere nazi-erfenis Palestina als land van drie monotheïstische religies niet nog gewoon zo heten? Is de grond er niet vervloekt, juist door godsdiensten die, gevoed vanuit één fictieve bron, vervolgens als protestbeweging steeds in chronologische volgorde aan haar voorgangster ontspruiten, waarmee de kiem voor een eeuwigdurende vete om de absolute waarheid is gelegd? En claimt niet elk van deze broeder- of zusterstromingen dat stuk met hun aller bloed doordrenkte aarde, aanvankelijk voor Abrahams JHWH, vervolgens voor Jezus’ Vader en ten slotte voor Allah – drie godheden die, in verbitterde onderlinge jaloezie verwikkeld, strijden niet alleen om religieuze hegemonie, maar ook om de profane en politieke macht?

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Joseph Roth messcherpe kroniekschrijver van de chaos
    • Guy – dhammazaadjes – Leegte (P. anatta)
    • Renske haiku – waakhond
    • Ardan – meevechten
    • Als God alomvattend is, omvat Hij ook het kwaad

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.