Soms zijn de bijwerkingen van de medicatie heftig, soms is concentratie moeilijk en vaak is er een grote vermoeidheid. En als ik dan nachten ook niet goed slaap is het leven niet echt aangenaam. En lukt het schrijven niet echt goed. Daarom deze keer dit prachtige gedicht van Thich Nhat Hanh dat ik regelmatig lees.
Dit lichaam is niet ik.
Ik ben niet gevangen in dit lichaam,
Ik ben leven zonder grens.
Ik ben nooit geboren en ik sterf nooit.
Kijk naar de oceaan en naar de hemel vol sterren,
manifestaties van mijn wonderlijke, ware geest.
Sinds de tijd zonder begin, ben ik altijd vrij geweest.
Geboorte en dood zijn slechts deuren waar we doorheen gaan,
heilige drempels op onze reis.
Geboorte en dood zijn een verstoppertjesspel.
Dus lach met mij,
houd mijn hand vast,
laten we elkaar gedag zeggen,
gedag zeggen om elkaar weer te ontmoeten.
We ontmoeten elkaar vandaag,
we zullen elkaar morgen ontmoeten,
we ontmoeten elkaar ieder moment aan de bron,
we ontmoeten elkaar in alle vormen van het leven.
Thich Nhat Hanh
Geef een reactie