Als je diep kijkt naar een doosje lucifers, kun je de vlam zien. Hij heeft zich nog niet gemanifesteerd, maar doordat je mediteert kun je de vlam zien. Er is voor de vlam aan alle voorwaarden voldaan om zich te manifesteren: hout, zwavel, een ruw oppervlak en mijn handen. Dus als ik een lucifer afstrijk en de vlam verschijnt zou ik dat niet de geboorte van een vlam noemen. Ik zou het de manifestatie van een vlam noemen.
Boeddha zei dat jij je manifesteert als de gunstige voorwaarden aanwezig zijn. Als de voorwaarden niet langer gunstig zijn, houd je manifestatie op, om zich in andere vormen -met andere voorwaarden – te manifesteren.
Vergankelijkheid wil zeggen dat iets steeds verandert. We denken veelal dat ons lichaam onvergankelijk is. In feite vinden geboorte en dood voortdurend in ons lichaam plaats. Er sterven elk moment talloze cellen en er ontstaan talloze cellen. We zijn na één in- en uitademing al iemand anders geworden. Vanaf het moment dat je dit stukje bent begonnen te lezen tot nu toe hebben er al talloze veranderingen in ons lichaam plaats gevonden. Er zijn talloze cellen gestorven en er zijn talloze nieuwe cellen ontstaan. Hetzelfde geldt ook voor ons bewustzijn. Gedachten komen en gaan, gevoelens ontstaan en verdwijnen weer.
We blijven geen twee opeenvolgende momenten dezelfde. Dat geldt ook voor de vlam.* Het is goed te weten dat er ieder moment talloze cellen sterven en talloze cellen ontstaan. Mijn groot verlangen is natuurlijk dat mijn zieke cellen sterven en er gezonde cellen voor in de plaats komen. Waarom blijven die zieke cellen nu juist voortbestaan en groeien ze sneller dan de gezonde? Kennelijk zijn er nog steeds gunstige voorwaarden aanwezig waardoor ze zich kunnen blijven manifesteren ondanks alles wat we ervoor inzetten om die omstandigheden ongunstiger te maken.
De oncoloog zei in het gesprek woensdag jl. dat naast de hormoonkuur die ik al heb het verstandig is er nog een extra toe te voegen. Uit onderzoek blijkt dat daarmee dit lichaam nog ongeveer een jaar langer kan blijven bestaan. Goed nieuws! Is dat goed nieuws als je altijd de kwaliteit van leven voorop hebt staan en je leest wat de bijwerkingen kunnen zijn? Zeker, want als de bijwerkingen te heftig worden kan ik er ieder moment mee stoppen. Dan maar wat korter bestaan.
Wat een feest dit te kunnen schrijven. In de wachtkamer oncologie heb ik mensen gezien in een helaas heel andere energie. Wat is het toch een nare en rare ziekte, wat is er toch een lijden. Ik lijk door mijn ziekte op te leven, sta in ieder geval heel anders in het leven dan vijf jaar geleden toen het zich manifesteerde. Daar ben ik heel blij mee, ik leef intensiever, ben meer betrokken op anderen, ben gelukkiger.
Interzijn, het prachtige werkwoord dat Thich Nhat Hanh voor het eerst gebezigd heeft is in theorie heel mooi en met het verstand begrijpbaar, maar het doorvoelen, het doorleven, het weten dat het echt zo is, is iets anders, is van een niet te vergelijken rijkdom. We interzijn met alles en iedereen, onlosmakelijk met elkaar verbonden. Daarover een volgende keer meer.
* Thich Nhat Hanh, Geen dood en geen vrees, p 60 – 61
