In een aantal afleveringen werkt Dharmapelgrim een gedachtegang uit die mogelijk licht werpt op … ja, waarop eigenlijk?
Voor wie vorige artikelen niet heeft gelezen… Maak hier maar wat van:
C = B ↹ (Z + N) ↹ P = 0
Ik ben geen wetenschapper die de taal der symbolen beheerst, misschien komt mijn formule daardoor idioot over, maar daar heb ik zelf geen last van. Wie (na lezen van mijn betoog) meent de formule beter te kunnen weergeven, wens ik succes en bij succes krijgt hij of zij uiteraard mijn zegen.
Zonder afspraken leven we met zijn allen in chaos (C), zoveel moge duidelijk zijn. Met afspraken leven we óók in chaos, maar door alle afspraken die we met elkaar naleven, merken we daar niet zoveel meer van. Vaak beseffen mensen niet eens meer dat ze ze zich aan allerlei afspraken houden, doordat niet zijzelf maar hun (verre) voorouders die hebben gemaakt. Dat er 24 uur in een dag gaan is zo’n afspraak. Dat er 100 centimeter in een meter gaan is een andere. Taal? Afgesproken werk! Huwelijken? Jubilea? Dat de een meer verdiend dan de ander? Dat … Ja, zelfs dat de aarde rond is; de zee niet verder gaat dan het strand; een visje onder water niet stikt en dat de grote hangklok als ie stuk is niet meer tikt. Afspraken! Een werkelijkheid zonder afspraken – of in ieder geval met minder afspraken dan nu – is een werkelijkheid vol magie.
Afspraken ordenen Chaos en brengen Magie om zeep. Een chaotische werkelijkheid zonder afspraken is per definitie een magische werkelijkheid, omdat er van alles mogelijk is. Kinderen hebben daar geen moeite mee, en sommige volwassenen verlangen er heimelijk naar terug: een werkelijkheid met in ieder geval minder afspraken, waarin je door toverspreuken en bezweringen je stoutste dromen kunt vervullen. Maar, magie heeft zijn prijs! De balans mag nooit worden verstoord.
De balans. Daar is ie! Het is een wet dat er in Chaos (C) altijd gelijke hoeveelheden Niet-Zijn (N) en Zijn (Z) zijn én dat Zijn-zowel-als-Niet-Zijn (B) en Noch-Zijn-noch-Niet-Zijn (P) altijd gelijke hoeveelheden N en Z voortbrengen en opslokken. Ik noem het: de Wet van Balans
Deze wet zegt echter alleen iets over energie. (Vergelijk deze gerust met “de wet van behoud van energie” die je tijdens natuurkundelessen op scholen leert). De balans mag niet worden verstoort. Doe jij iets, of gebeurt er iets, waardoor de verhoudingen in Al-wat-is-en-niet-is verstoort zouden kunnen worden, dan moet er iets anders gebeuren waardoor de verhoudingen weer worden hersteld. En wel onmiddellijk. De balans is heilig. Of als je dat prettiger vindt: conditio sine qua non. De wet die daarvoor zorgt kennen velen als de Wet van Karma ofwel de Wet van Oorzaak en Gevolg. Deze wet zegt alleen iets over de manier waarop energie in-formatie staat, waardoor het zonder aanziens des persoons bepaalt WAT er gebeurt. Weet je nog (vorige artikelen): energie zorgt ervoor DAT er iets KAN gebeuren, informatie bepaalt WAT er precies gebeurt).
De Wet van oorzaak en Gevolg geldt ongeacht de afstand (in hoogte, breedte, lengte en tijd) die er tussen betrokken zaken ligt. Het betekent dat alles wat jij nu hier doet (of laat), ooit ergens anders onmiddellijk een gevolg heeft en dus iets teweeg brengt. Dat klinkt maf: Nu én Ooit … net als Hier én Ergens anders… dat wringt. Ja, maar alleen in onze waarneming. In Chaos bestaan geen dimensies. Alles gebeurt buiten (ons idee van) locatie en buiten (ons begrip van) Tijd. In Chaos is één miljoen jaar geleden gewoon hetzelfde als óver een miljoen jaar. En hier is precies hetzelfde als één kilometer verderop, of zelfs een miljoen kilometers of tienduizenden lichtjaren verderop. Dat wij dat als mensen heel anders ervaren, is ons probleem. Tenminste, áls we daar zelf een probleem van maken omdat we het allemaal willen begrijpen. Chaos maalt er niet om. Er valt niks te begrijpen. Wie Chaos probeert te begrijpen, grijpt in het ongrijpbare… en blijft met lege handen, een verwarde geest en een bek vol tanden staan.
De term synchroniciteit is ooit eens bedacht door de Zwitserse psychiater en psycholoog Carl Gustav Jung. De letterlijke betekenis is: gelijktijdigheid. In het dagelijks leven vinden we synchroniciteit vaak terug als een “betekenisvol toeval”. Maar het begrip past ook heel goed bij de wet van balans en de wet van oorzaak en gevolg. Herinner je je nog dat Z in N kan veranderen en dat er – als dat gebeurt – ergens dan onmiddellijk, zonder tijd ertussen, ook weer een N in Z verandert? Dat gebeurt dan dus synchroon.
Ik neem aan dat dr. Jung met zijn begrip synchroniciteit doelde op gebeurtenissen die hij – of iemand anders – direct waarnam. Ik neem óók aan dat hij geen moment heeft stilgestaan bij het gegeven dat er in Chaos geen locaties én geen tijd bestaan. Volgens mij kan een gebeurtenis die je Hier en Nu waarneemt, het gevolg zijn van een verandering die zich ver buiten jouw besef van tijd voordoet en ver buiten jouw waarnemingsvermogen of zelfs voorstellingsvermogen. Maar daarom is die oorzaak er wel!
Dit spoort 100% met de gangbare Chaostheorie die anekdotisch beweert dat de vleugelslag van een vlinder in China een wervelstorm in Texas kan veroorzaken. In de gangbare chaostheorie verloopt er echter Tijd tussen oorzaak en gevolg terwijl dat bij synchroniciteit niet het geval is. Maar in ons dagelijks leven hebben wij wél met de illusie van Tijd te maken. Daardoor ervaren wij synchroniciteit doorgaans als toeval
Volgens sommigen bestaat toeval helemaal niet. Er is altijd een oorzaak voor iedere gebeurtenis. Dat toeval in ons beleven soms toch bestaat, komt doordat de oorzaak van een gebeurtenis buiten ons menselijk besef, waarnemings- én voorstellingsvermogen ligt. Mensen spreken over toeval wanneer zij 1) de oorzaak van een gebeurtenis niet kennen en 2) de gebeurtenis plaatsvindt op een voor hen (on)gunstig moment met een voor hen (on)gunstig gevolg. Kennen zij de oorzaak namelijk wél, dan noemen ze het gevolg daarvan géén toeval. En heeft de oorzaak voor hen geen enkel gevolg, dan merken ze het gevolg waarschijnlijk niet eens op, of ze besteden er geen aandacht aan en vergeten het.
Synchroniciteit en “toeval” gehoorzamen aan de wet van oorzaak en gevolg binnen Chaos. De mens leeft echter in de illusie dat de werkelijkheid die hij of zij waarneemt dimensies heeft en Tijd kent, en plaatst daar zelf alles in wat hij/zij waarneemt. Voor het dagelijks leven is dat heel nuttig, maar het blijft lastig om mensen duidelijk te maken dat ze zich daardoor ook zelf voor de gek houden. Ze hebben de magie verbannen en leven in de illusie van Dat-Wat zij de werkelijkheid noemen.
(wordt vervolgd)
