• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Vissen kwellen

Vissen kwellen

19 juli 2020 door Henk van Kalken

Mijn vader was een zeer kort aangebonden, ontoegankelijke man. Zoals het een compleet samsarisch mens betaamt, had hij ook een andere kant. Vooral toen ik beneden de zes jaar was, vond hij het leuk om mij mee te nemen als hij ging fietsen of vissen. Ook voor dat laatste trok hij er per fiets op uit, want een auto heeft hij nooit gehad. ‘Ik kén alles, behallefe autorije,’ zei hij vaak in sappig Amsterdams.
Een oud vehikel, zijn fiets, waarvan het licht nooit werkte. Eindeloos gerepareerd en zwart overgeschilderd, maar met een speciaal voor mij zelfgemonteerd zadeltje voorop. Zijn oude, dikke, lange bamboehengels bond hij dan langs de stang. De verschoten fietstas van oliedoek achterop en in alle vroegte vertrokken we, het akertje met nog levende visjes klotsend in de fietstas. Samen een dagje vissen kwellen. Ik vond het wel zielig, maar mijn vader riep bij elke mishandeling van de spartelende slachtoffers steeds: ‘Ik voel d’r niks van,’ dus ik probeerde om weg te kijken als er een zilveren ruisvoorn met rode vinnen van het haakje dat door zijn oog zat losgepeuterd moest worden. Een worm werd over de lengte van zijn lijf om een haak gestroopt en het zielige gekronkel van het diertje deed mijn vader af met: ‘Ach, dat vindt-ie lekker.’ Vissen met levend aas was nog een niveau gruwelijker. Zonder pardon een dreg in de rug van een klein visje, dat daarna even langdurig als vergeefs probeerde te ontsnappen, om vervolgens door de scherpe tanden van een snoek gepakt te worden. De op hun beurt gevangen snoeken werden in het leefnet met hoepels van bamboe gestopt tot we de terugreis aanvaardden. Soms spartelde er dan af en toe nog één in doodsnood in de fietstas. Achteraf heb ik me erover verbaasd hoe gemakkelijk de menselijke geest de grootste wreedheden uit het bewustzijn verdringt. Wat mijn vader deed was voor mij boven elke twijfel verheven, natuurlijk. Als ik toch weleens twijfels uitte en vissen zielig vond, noemde hij me een ’sije sok.’ Soms mocht ik ook mee met ‘de kerels,’ een clubje bestaande uit mijn vader, mijn twee decennia oudere broer en mijn zwager, met mij als lastige toevoeging. Op zo’n dag werd er hoofdzakelijk gezwegen, soms wat gelachen, en gevist. Ik werd van snoep, limonade en een kleine hengel voorzien. Ik mocht niet spreken of anderszins storen. Vissen martelen gaat beter in stilte. Af en toe werd er met een ruk opgehaald, en als er dan geen spartelend slachtoffer aan de haak zat, werd er zacht gevloekt. Omgekeerde mantra’s van frustratie.
Mijn bezwaren tegen deze wrede sport liet ik niet meer tot mij doordringen. Later heb ik – mij half bewust van het identificerende karakter hiervan – ook uitvoerig gevist, compleet met alle bijbehorende wreedheden. Ik voelde de goedkeuring van mijn overleden vader als ik iets ving, zonder dat het iets toevoegde aan mijn langzaam ontwakend spiritueel bewustzijn. Toen ik een jaar of vijfendertig was kreeg ik een heldere droom. Een soort tafereel uit een helse klucht van een schilderij van Pieter Breughel de Oudere. Hierin zat ik in de hete zon te vissen in een kanaal langs een weg. Naast mij lag er een snoek op zijn buik op het hete asfalt. De steentjes die uit het wegdek omhoog staken drongen pijnlijk het weke vlees binnen. Hij had twee blikken wieltjes met een blauwe en rode kleur, die aan weerskanten in zijn lichaam geschroefd zaten. Zijn bek stond open en er zat een haak in zijn gehemelte, een driepotige dreg met venijnige weerhaakjes. Er droop traag stroperig bloed uit zijn bek, dat een plas op het asfalt vormde als uitgelopen verf uit een omgevallen blik. Uit zijn ogen die mij aanstaarden, straalde een geel licht en er liepen een paar tranen uit. Hij huilde van pijn en vernedering. Toen ik wakker werd wist ik zeker: ik zou nooit meer vissen. Ik heb mijn hengels weggedaan. Op het moment dat ik de droom kreeg, had ik nog nooit van de dharma gehoord en achteraf vind ik het opmerkelijk dat ik op een mij onbekend niveau zo’n heldere droom kreeg, die mij inzicht in het lijden van een hulpeloos wezen verschafte. Lijden, toegebracht door mijn toedoen.
Ik weet het, in de wrede bio-industrie, met lange diertransporten en mishandelingen in abattoirs, gebeuren ook gruwelijke dingen. ‘Koe zijn is niet leuk,’ zei Midas Dekkers ooit.
In een boek dat ik voor school moest lezen (Dr. Vlimmen van Anton Rootaert) las ik hoe een vriend van de veearts vroeg: ‘Wat ga je doen als je met pensioen gaat?’ En Vlimmen antwoordde: ‘Vissen. Ik ben jaloers op die kerels die hele dagen aan de waterkant zitten en als boeddha’s voor zich uit zitten te staren…’ Nou wist ik in die tijd niets van Boeddha of zijn leer, maar intuïtief voelde ik aan dat als er één ding was dat Boeddha nooit ofte nimmer gedaan zou hebben, was het wel vissen. Boeddha was dus al vroeg in mijn leven aanwezig, al had ik geen idee wat en wie hij precies was.
Ik was trouwens zelf al lang een boeddha, maar dat wist ik toen nog niet. Ik had het te druk – met studeren en vissen.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Boeddhisme, Columns, Dierenwelzijn, Geluk Tags: marteling, vader en zoon, vissen

Lees ook:

  1. CIWF – ‘Undercoveronderzoek toont gruwelen Europese viskwekerijen’
  2. Nederlanders willen dat keurmerken beter met vissen omgaan
  3. Animal Rights – Steeds meer proefdieren dood zonder te zijn gebruikt
  4. Dier-zijn-dagen in de levensloop van een Boeddha

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Gerard van der Berg zegt

    19 juli 2020 om 15:48

    Op een morgen was de Boeddha onderweg naar Savatthi om zijn bedelronde te lopen. Aan de kant van de weg zag hij twee jongens een vis kwellen die ze net hadden gevangen.
    Hij ging naar hen toe.
    “Zijn jullie bang voor pijn?” vroeg hij.
    “Jazeker, dat is één van de ergste dingen die je kan gebeuren, pijn lijden,” antwoordden ze bedremmeld.
    “Dan zou ik dit wrede gedrag maar achterwege laten, als ik jullie was,” zei de Boeddha, “want aan de gevolgen ervan ontkom je niet. Nooit. Karma blijft je achtervolgen, ook al vlucht je naar de andere kant van de wereld.”

    (Kumaraka Sutta, Udana 5:4 )

  2. Wulf zegt

    20 juli 2020 om 09:00

    Prachtige uitleg van Karma!

    • kees moerbeek zegt

      21 juli 2020 om 17:10

      De Boeddha heeft zich nooit uitgelaten over wat de precieze effecten van karma zijn, Wulf.

      Het kan zijn dat het negatieve effect van het vissen teniet gedaan is het schoonmaken van de kattenbak, het buiten zetten van de vuilnisbak enzovoorts. Dit is niet flauw bedoeld en dat wil ook niet zeggen dat een haak door je bek fijn voelt als vis. In ieder geval levert het stress op voor de vis, blijkt uit wetenschappelijk onderzoek. En yes ze hebben gevoel.

      Vissen hebben geen vingers, maar als je ooit een vishaakje in je vingers hebt gekregen….

      Over planten wordt ook van alles beweerd. Ze zouden gevoel hebben, maar dat is nogal een ruim begrip. In ieder geval reageren planten op hun omgeving en reageren naar andere planten als er aan ze geknaagd wordt door rupsen e.d. Bewustzijn of intelligentie hebben ze niet, blijkt uit biologisch onderzoek. Om vegetarisch te kunnen eten moeten planten gedood worden, bewustzijn of niet.

      Je kunt bloemen afsnijden en in een vaas met water langzaam dood zien gaan, of bloemen met plant, wortel en al geven aan een geliefde. En daarna in de tuin zetten en goed verzorgen. Een mooiere blijk van liefde van een plant die telkens weer groeit en bloeit….

      Leven en dood zijn nauw met elkaar verweven, om te kunnen voortbestaan moet er gedood worden. De beelden daarvan zijn soms gruwelijk. Van een schimmel op een insect mag niet verwacht worden dat die mededogen heeft. Van een virus of bacterie die ons mensenlijf rondraast ook niet.

      Mensen zijn geen schimmels of virussen en hebben bewustzijn. Dat betekent dat we in ieder geval het besef zouden kunnen opbrengen zorgvuldig om te gaan met elkaar en de wereld. De Boeddha redt weliswaar niet, maar is wel een goed voorbeeld :-)

  3. dolma zegt

    20 juli 2020 om 10:01

    Vissen is kalmerend! Maar een mens moet toch eten! Wie zijn de minst zieke mensen=japanners denk ik want die eten ferm veel vis. Wie worden het oudst, jawel de japanners! Op frieten kan je niet overleven! van de lucht kunnen we niet leven!

    • Guido Ramackers zegt

      20 juli 2020 om 11:02

      Denk niet dat vissen de visserij als kalmerend ervaren, laat staan als sport. Bovendien…ooit gehoord van vegetarisch eten?

    • Henk van Kalken zegt

      20 juli 2020 om 11:48

      Er zijn meer mogelijkheden dan vis eten.niemand dwingt jou tot het eten van friet trouwens. En er bestaan vele manieren om anders te ontspannen dan via het kwellen van dieren. Plezierjacht en pleziervissen zijn een gruwelijk tijdverdrijf.

Primaire Sidebar

Door:

Henk van Kalken

Henk van Kalken heeft affiniteit met het boeddhisme (Kagyu) en is dzogchenpractitioner. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

02 feb
Meditatie in het dagelijks leven
2 feb 23
04 feb
Innerlijke ruimte | Live en Online Workshop Kum Nye Yoga
4 feb 23
05 feb
Zen ochtend met Doin Sensei
5 feb 23
05 feb
Medicijnboeddha ceremonie | Live en Online
5 feb 23
05 feb
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
5 feb 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Erik – Een kleine geschiedenis van de leegte

    Erik Hoogcarspel - 1 februari 2023

    Logica is als de Formule 1: het geeft een hoop lawaai, maar het leidt ergens naar. Leegte gaat ook nergens naartoe, het heeft geen geschiedenis, dat hebben alleen de mensen die erover praten.

    Erik Hoogcarspel – Een beter boeddhisme met fenomenologie

    gastauteur - 16 januari 2023

    De Boeddha heeft zich ook nooit 100.000 geboortes herinnerd. Als je een goede meditatie hebt dan kan het voorkomen dat er heel veel situaties van vroeger door je hoofd spelen. En dat zijn allemaal geboortes van een ik en de dood van een ik. Je ik is niks anders dan het volledig verwikkeld zijn in jouw situatie. En dat gebeurt ook in je meditatie.

    Periyar E.V. Ramasamy de hemelbestormer

    Kees Moerbeek - 15 januari 2023

    De maatschappelijke initiatieven van de zakenman Periyar maakten hem populair en zijn populariteit nam toe door zijn activiteiten in de lokale politiek. In 1919 sloot hij zich aan bij het Indian National Congress, maar verliet deze partij teleurgesteld in 1925, omdat volgens hem de partij alleen de belangen van de brahmanen diende. In 1925 richtte hij de Self-Respect Movement op en daarna de Vaikom Satyagraha. In datzelfde jaar ging hij zijn eigen politieke weg.

    De twee hersenhelften ondergaan een hiërarchie verwisseling

    Rob van Boven en Luuk Mur - 11 januari 2023

    Een vriendin brak haar voet op vier plaatsen en kwam thuis te zitten. Ze woont alleen en toen ze de thuiszorgmedewerkster vroeg een boterham te smeren voor haar, was het antwoord dat ze dit niet mocht doen volgens haar protocol.

    Paul Boersma – Meditatie en pijn

    Paul Boersma - 10 januari 2023

    We vermijden in het dagelijks leven het lijden door er instinctief omheen te gaan, of anders door het te negeren, er geen aandacht aan te schenken, het te onderdrukken. In het eerste geval gaat het om mogelijke toekomstige pijn, in het tweede om aanwezige pijn, waarbij het makkelijker is psychische dan lichamelijke pijn te negeren, en makkelijker om de pijn van anderen dan de eigen pijn te negeren. Vermijden en negeren: dit is de dierlijke kant van ons mens-zijn.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Tussen natuurlijk en onnatuurlijk vind je de deur naar non-dualiteit
    • Het jaar 2023 – dag 34 – rotterdamseriet
    • Wie straft koning Yama?
    • Boeddha in de Linie – terugblik op een verstilde periode
    • Boeken – ‘Odi en het Grote Bedoelingenboek’

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens