Integreren is lulkoek, het is een uitvindsel van onze Westerse commerciële en socio-politieke cultuur.
Columns
‘Ik verkeer in een boedhistische kalmte’, zei ik tegen mijn gesprekspartners
Het begon ergens in de vorige week. Ik heb het niet genoteerd in de agenda omdat de ervaring pas later kwam.
Boeddhistische bevrijdingsparadigma’s
Het boeddhisme slaat nog geen deuk in een pakje boter in het licht van de vraagstukken waarvoor de wereld zich geplaatst ziet. Mijn vragen zijn vragen in de marge van een spiritueel spektakelstuk waarin op het toneel van de openbaarheid de vrijblijvendheid en de ‘zelf-bevrediging’ vaak niet zijn te onderscheiden van de oprechte inspanning om andere levende wezens te bevrijden.
De strijd om het vlees
Ik heb diep respect voor iedereen die probeert om dat lijden te beperken, maar nog meer respect heb ik voor degenen die proberen om geluk te verspreiden.
Waar blijven de Nederlandstalige boeddhistische podcasts?
Boeddhisten van de Lage Landen, de bodhisattva van de innovatie roept u.
‘Er wordt niet meer aan me getrokken in mijn eigen bardo’
Het ene bericht had nog meer impact op mij dan het andere. Het beukte op me neer, al die ellende, al dat lijden, het grote verdriet.
Tientallen niet-bestaande mensen aangespoeld
In Amsterdam leven ook illegalen. Ze horen hier niet thuis, ze horen in een ander land. Dus bestaan ze niet voor de Nederlandse wet.
Ondoorgrondelijke stilte
Ondoorgrondelijke stilte. Ik had me al maanden van te voren voorgenomen om over deze tekst te spreken op onze sesshin. Ik heb heb hem talloze keren herlezen en beluisterd. Het is de meest gespeelde track in mijn iTunes bibliotheek. En iedere keer werd ik stil. Er kwamen geen woorden meer, enkel stilte. Ik werd ongerust of ik er wel zou kunnen over spreken. Ik kon niet anders dan wachten tot ik bij de teisho, een beetje naakt, voor de groep zat niet wetend of er wel woorden zouden komen.
‘Ik weet niet waar je vandaan komt, maar ik ben blij dat je er bent’
Malala kwam vorig jaar in het nieuws nadat een Talibanstrijder haar door het hoofd had geschoten omdat ze openlijk op kwam voor het recht op onderwijs voor meisjes. Het is vooral bewonderenswaardig hoe ze vol moed en vastberadenheid doorgaat met haar strijd.
Wie ben jij?
Harada Roshi is een fantastische meester. Als je voor hem zit, hoef je niets te zeggen. Hij weet gewoon wat er gaande is’. Deze zin in een artikel in het Boeddhistisch Dagblad, trof mij als bijzonder shockerend.
Shoot! #6: Stappenplan voor de Boze Schoonmoeder
Mijn schoonmoeder is zeer negatief (net als mijn schoonzuster) en wenst alles en iedereen het negatieve toe… Haar gedachten zijn destructief. Hoe kan ik mezelf daartegen beschermen en hoe moet ik daar als boeddhist tegenover staan?
Ik ben de zee, zacht kabbelend over kleine kindervoetjes.
Machtig brullend en alles meesleurend op haar pad. Geheimen koesterend in haar diepte. Troebel of helder. Diep en ondiep.
Westers boeddhisme de maat genomen
Het boeddhisme dat innerlijke spirituele ontwikkeling en meditatie centraal stelt, is ontwikkeld door boeddhistische vernieuwers die zoveel water bij de wijn hebben gedaan, dat je je moet afvragen of er niet te veel verloren is gegaan, stelt Scharf.
Onbegrensde metta op de snelweg
Het was in een paar seconden voorbij. Maar het maakte zo’n diepe indruk op me, ik zal het nooit vergeten, al zal het beeld in de loop van de tijd wel vervagen.
‘En plots borrelde op die vroege ochtend van diep binnenin dat gevoel van ‘juist’ zitten, op de goede weg, de juiste manier’
Meer dan twintig jaar beoefent de Vlaming Manu Grisar (45) het Tibetaans boeddhisme, in Yeunten Ling (Hoei) en in het Tibetaans Instituut in Schoten. Vier jaar geleden was hij slachtoffer van een zwaar verkeersongeval. Met een dubbele bekkenbreuk, twintig dagen in coma en het verlies van zijn gehoor als gevolg. Manu, getrouwd en vader van twee tieners, heeft dus veel dingen moeten loslaten.
Is een participatiesamenleving haalbaar?
In de troonrede werd door de koning terecht gewezen op het grote belang van de participatie-samenleving, een bekende gedachte die al in 1991 door Wim Kok werd gelanceerd. Het is zeker een mooi ideaal nu de verzorgingsstaat onbetaalbaar dreigt te worden, maar het is de vraag of het haalbaar is. Participatie vraagt om verantwoordelijkheid en ruimte voor eigen initiatief.
‘De Verhevene had wel wat minder sutta’s kunnen bedenken’
De Verhevene kijkt me chagrijnig aan. Hij heft zijn vinger en zegt: ‘Als je op deze weg doorgaat, Joop, dan ziet het er niet best voor je uit. Dan zou je, hoe vreemd dat misschien klinkt, nog wel eens kunnen gaan verlangen naar een langdurig verblijf in de blaartrekkende hellen.’
Leerling van Nico
Wat wij dan van elkaar zijn, de lucifer en de brandstof? Het is dit onderscheid dat in ons samengaan vervaagt, zoals het in- en uitademen zozeer één proces kan worden dat je alleen maar kan zeggen: ‘ het ademt in mij’. Maar Nico blijft mijn leraar en ik zijn leerling.
Emmaho – De straat op, de stad als living en slaapkamer
De straatretraite: met enkel je identiteitskaart, een slaapzak en de kleren die je aanhebt “sans domicil” zijn. Je laat je uurwerk, geld, bankkaart, gsm…bezit, achter en wordt een kleine week dakloos in Brussel.
Het boek
Het is een boek dat ik uit de geribbelde kartonnen envelop haal. Een boek en niet de bestelde dvd’s over de Zweedse detective Wallander. Een boek. Een recensie-exemplaar van de uitgever Lannoo. Even ben ik verstoord, ik had me zo verheugd op een avondje detective gapen.
Kapot van Shinran
‘Doe je iets goeds, dan komt dat door je karmische erfenis. Doe je iets slechts, dan idem dito. Daar sta je dan, in de eenentwintigste eeuw, met je verwetenschappelijkte visie op ‘de werkelijkheid’ en je geloof dat meditatie iets voor je gaat betekenen.’
In de bus
De NS zet bussen in. Hoera! Het is altijd fijn als de NS bussen in zet. Er ontstaat een knus schoolreisjes sfeertje onder de passagiers, de route voert langs onbekende plekken dicht in de buurt. Op weg naar de zendo, een klasje over onderzoek en betekenis van de Kai. De voorschriften, zoals Nico zegt: dat wat er was vóór er iets geschreven werd. Leefregels, intentieverklaringen die rust in je leven kunnen brengen, rust om te zitten. En als je zit, ontstaat er ruimte voor inzicht.
Hou jonge kinderen weg bij de computer
Of Manfred Spitzer gelijk heeft zal de toekomst uitwijzen. Maar waarschijnlijk is het dan te laat en kan de klok niet meer worden teruggedraaid. Misschien gaan we wel naar een maatschappij waarin inderdaad niets meer moet onthouden worden omdat alle informatie steeds en overal beschikbaar is. De apparaatjes zullen kleiner en kleiner worden en kunnen misschien wel bij de geboorte in de hersenen worden ingeplant. Zo zal leren en onthouden volledig overbodig worden. Alle kennis zal onbeperkt aanwezig zijn.
‘Ik ben een liegende boeddhist’
De Boeddha houdt niet van Liegebeesten. Juiste spraak is voor hem een groot goed. Nou ja, een leugentje om bestwil. Nee, ook niet. Nou, dan een leugen om de rust in de tent te bewaren. Nee, nee. Of om mijn redactie en bronnen te beschermen. Nee!
