Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Dertiende jaargang

Columns

Waar we het niet meer weten wordt het leuk

door

Mensen die niet zonder zekerheid kunnen, klampen zich vast aan de woorden. Ze maken er contracten van, keiharde afspraken en dogma’s die ze desnoods met brandstapels of Kalasjnikovs verdedigen. Ze zetten hun emmertje met waarheid tegenover dat van een ander en maken ruzie. Ze verliezen zich in eenzaamheid en frustratie omdat ze zichzelf als zo’n individueel emmertje willen zien terwijl het water stromen wil.

Het boek van de bossen

door

Als de Boeddha in een stad of dorp aankomt wordt deze gebeurtenis aldus rondverteld: “Over die heer Gotama doet de volgende goede mare de ronde: Waarlijk, die Verhevene is een heilige, een volkomen ontwaakte, volmaakt in kennis en levenswandel, een gelukkige, een kenner van de wereld, een onovertroffen coach van diegenen onder de mensen die getraind kunnen worden, een leraar van goden en mensen, een boeddha, een verhevene.”

Boeddhistische doeners en denkers, de serie 68

door

Tijdens een vakantie in Thailand zag ik het levende boeddhisme: monniken in oranje gewaden, tempels, stoepa’s, ceremonies. Het voelde als een warm bad. In een gesprek met een monnik zei ik opeens: ik ben ook boeddhist. Ik wist het zeker. De monnik keek wat sceptisch: geloof je in reïncarnatie? Ja, zei ik. En toch niet in die rare boddhisattva’s? Ik denk van niet, zei ik. De monnik lachte.

‘Iedere dag is een goede dag’

door

Een paar weken geleden kreeg ik een vraag over de Satipatthāna soetra. Ik vind het fijn vragen te krijgen omdat het de mogelijkheid biedt aan te sluiten bij wat er leeft. Het was een vraag of de Satipatthāna soetra (MN 10) een rol speelt binnen de zentraditie. Die vraag kun je verbreden naar de gehele Pali-Canon. Het is een hele concrete vraag en het kwam goed uit, want ik was net bezig me te verdiepen in de Bhaddekaratta soetra (MN 131) een andere soetra uit de Pali-Canon.

Leven In Thailand – Rattenvangers, metselaars en boekenliefhebbers

door

Lekker rustig buitenaf wonen: veel mensen dromen ervan, maar er zijn er maar weinig die het gaan doen. De stad voelt toch wat vertrouwder en je hebt er alles bij de hand. Een geruststellende gedachte, ook al gebruik je het meeste van wat er bij de hand is niet of nauwelijks. Voor echte stadsmensen is wonen in de natuur ook wel een beetje eng. Donker is er écht donker. En dan die beestjes…

B’eter Blote billen in het gras: stoofschotel met limabonen en snijbonen

door

Toen ik ruim een jaar geleden met deze rubriek begon, wilde ik graag schrijven over oudhollandse recepten die uit zichzelf al vegetarisch of vegan zijn, of gemakkelijk plantaardig te maken. Doordat ik last kreeg van lichamelijke ongemakken, in combinatie met een drukke baan in het onderwijs, heb ik aan dit project niet de tijd en aandacht gegeven die ik voor ogen had. Maar van de week keek ik in de groentela, zag twee pakken snijbonen, en dacht aan een oudhollands recept dat aan bovengenoemde criteria voldoet: blote billetjes in het gras. Ik had nog een aangebroken zak limabonen staan. Het werden grote billen in het gras. Een oudhollands recept met een mediterrane twist.

Taigu – Wortels in wanhoop

door

De uitdaging is altijd geweest en zal altijd zijn om verbinding te vinden door zich nieuwsgierig en welwillend te verdiepen in elkaar, door het vreemde binnen te halen en het eigene te vervreemden. Niet iedereen zal daarin kunnen of willen meegaan, dus leiderschap is vereist van hen die in hun wanhoop niet zien, maar toch durven te geloven, en zich weten te verliezen, terwijl zij in de ander worden wedergeboren.