Moniek Nooren: ‘Mijn vader is in 1937 verschillende keren van Den Haag naar Utrecht gefietst en zeer waarschijnlijk deed hij dat om bij de vredesmanifestaties te zijn. Feit is dat in mei 1937 in Utrecht enorm populaire manifestaties voor de vrede plaatsvonden op initiatief van de Oxfordgroep. Ik ging in 1983 in Den Haag de straat op met ruim een miljoen mensen op om te demonstreren tegen kruisraketten. Nu in 1925 bloeien nieuwe vredesbewegingen op. Steeds bij dreigende wapenwedloop roeren wij pacifisten ons. Hoe ging dat in 1937?’
Moniek Nooren
Gedenkzuil voor drie generaties Nooren
Aan de gietijzeren armen van de lamp hangen in plaats van gloeilampen nu allerlei mooie ‘dingetjes’, kunstwerkjes, sieraden of bijvoorbeeld kerstballen, die ik af en toe verwissel. Zo werd het geheel als vanzelf een gedenkzuil voor drie generaties Nooren en drie stijlen: het sjieke art deco van mijn grootouders, het modern pragmatische van mijn ouders en de vrije kunstzinnige expressie van mijzelf!
Zomaar leven, generatie na generatie?
Mijn Nooren voorouders maakten deel uit van de christelijke kerk. Het geloof gaf de gemeenschap troost en hoop op werkelijk geluk in het hiernamaals. Om op het rechte pad naar de hemel te blijven, moest je luisteren naar je ouders, de kerk en geestelijken; meneer pastoor, de zuster of broeder.
Alsof we een Van Gogh weggooien
Tenminste voorlopig zal mijn werkplaats beperkt blijven tot de dakloze stoep. Opgeslagen materiaal en een deel van de beelden konden gelukkig terecht in een schuur van een vriendin of thuis. Enkele van de grootste werkstukken besloot ik terug te geven aan de natuur.
