Op 30 april 2016 ben ik van huis vertrokken, om als pelgrim naar Nidaros (de oude naam voor Trondheim) te lopen. Onderweg doe ik wekelijks verslag van mijn overdenkingen, als het lukt contact te maken.
“Kun je het wel aan?” is een veel gestelde vraag, zowel voor vertrek als nu onderweg. Men is bezorgd over mijn fysieke gestel. Alsof ik te veel van mijn krachten zou vragen. Ik maak mij daar geen zorgen over. Mijn ervaring is dat mijn krachten juist toenemen. Dat betekent niet dat ik niet moe wordt, integendeel. Ik ben ’s avonds als ik in mijn tentje lig bekaf, ook al heb ik onderweg zo’n beetje op iedere bank gezeten die ik tegenkwam. Maar lopen met een rugzak went, net als vroeg opstaan en vroeg weer gaan slapen. Ik heb het gevoel dat mijn krachten toenemen door ze te gebruiken. In allerlei opzichten. Omgekeerd is het ook waar, denk ik. Krachten die je hebt maar niet gebruikt nemen af. Uiteraard alles binnen grenzen, maar toch. Wie krachtiger wil worden, zal de krachten die hij heeft moeten inzetten. Wie dat niet doet, verliest aan kracht. Het is misschien wat kort door de bocht, maar het idee is helder, neem ik aan.
De afgelopen dagen ben ik verscheidene mensen tegen gekomen die spontaan hun hart tegen mij begonnen te luchten. Norbert, meesterbonbonmaker was zo iemand. Zijn verhaal getuigde van het op een positieve manier inzetten van persoonlijke krachten. Hij kreeg de laatste jaren klap na klap te verwerken, maar kwam er steeds weer mentaal sterker uit. Juist door het inzetten van de krachten die hij ter beschikking had waaronder zijn creativiteit op gebied van bonbons bedenken en maken. Hij liep slecht, zijn gestel was zwak, zelfs zijn gebit paste niet meer. Allemaal door ziekte. Zijn eigen bedrijf was hij kwijt geraakt en nu werkte hij – samen met zijn vrouw – voor een baas. Als bonbonmaker. En, zei hij glunderend: ze waren nog nooit zo geslaagd als nu. Hij leefde.
De boeren die ik onderweg spreek, gebruiken ook stuk voor stuk hun beste krachten om overeind te blijven in een markt waarin simpelweg te weinig wordt betaald voor hun producten. Hun kracht is de liefde voor hun land en voor hun dieren. Zouden ze hun krachten niet 100% geven, dan is het met de zaak gedaan.
Wat wil ik nu eigenlijk zeggen? Dat iedereen lichamelijk, geestelijk, sociaal of spiritueel sterker wordt, door lichamelijk, geestelijk, sociaal of spiritueel actief te zijn. En dan niet op het gemak, nee: zo dat je er moe van wordt. Zo is mediteren niet zomaar wat zitten suffen op een kussen. Het is hard werken, anders wordt je er niet krachtiger door maar juist slapper. Hetzelfde geldt voor het gebed: een gebed zonder kracht (zoals helaas vele uit routine geregelde gebeden)
Siebe zegt
“De boeren die ik onderweg spreek, gebruiken ook stuk voor stuk hun beste krachten om overeind te blijven in een markt waarin simpelweg te weinig wordt betaald voor hun producten. Hun kracht is de liefde voor hun land en voor hun dieren”.
Sorry, dit kan ik niet aanhoren.
Ik vind de combinatie ‘liefde voor dieren’ en een boerenbedrijf niet passend. Dieren zijn doelbewust helemaal doorgefokt in het boerenbedrijf. Om optimaal te renderen, van kip tot melkkoe.
Ja, zie de uiers. Daar is niks natuurlijks aan. Melkkoeien zijn ook constant in de diarree. Plofkippen zijn zo doorgefokt dat ze niet eens meer op hun poten kunnen staan. Varkens krijgen onnatuurlijk veel biggen.
Als je die mentaliteit beziet…dan schaam je je toch dood dat mensen zichzelf of anderen wijsmaken dat het dierenwelzijn voorop staat? Het enige wat voorop staat is rendement en het belang van de mens.
Als een dier niet rendeert, volgt gewoon de gang naar de slachter. Vrijwel geen dier wordt op een normale wijze oud. Een boer spreekt meestal over een ‘mooi product’ verwijzend naar de koe (vlees) of kip of welk dier dan ook. Hij praat net als een kok.
Het boerenbedrijf is geen sprookje van diertjes en allemaal liefdevolle verzorgertjes. De kern van het boeren bestaan is keihard rendement, pegels. Het is een bedrijf. Het dier is het product of middel. Rendeert het niet, helaas dier.
Er is geen liefde voor dieren maar wel zorg voor dieren. Zorg dat een dier door uierinfectie minder melk geeft, dat kalveren ziekelijk of zwak zijn en dus niet renderen, dat kippen na 14 maanden niet meer goede kwaliteit eieren leggen, dat biggen zwak zijn etc.
Dat soort zorg. Het is niet echt bekommernis met het welzijn van het dier maar eerder met het rendement van het bedrijf.
Een boer is vaak een handelaar in dieren en dierproducten.
Overal waar dieren worden gehouden, is mijn ervaring, dat je erg moet oppassen met sentiment. Zodra je denkt: “wat leuk diertjes” of “wat een liefdevolle zorg”
…moet je jezelf vermanen, is mijn ervaring. Word wakker Siebe. Je hoort beter te weten. De Boeddha maant je aan wakker te leven en niet te dromen.
Ik begrijp best dat de boeren zeggen en vinden dat ze van hun dieren houden. Zij vinden het van liefde getuigen dat ze een dier aaien, eten geven, medicijnen etc. Ik vind dat er wel wat meer over gezegd kan worden.
Andere wezens behandelen alsof het je eigen kinderen zijn, nee, dat komt niet voor in het boerenbedrijf. Je eigen kinderen buit je niet zo uit. Je gunt hun een beter bestaan.
Wat mij betreft kenmerkt het boerenbedrijf zich nog het beste als ‘gebrek aan morele schaamte’ (ahirika). Men schaamt zich gewoon niet meer dat men dieren ziet als middel, product, en denkt in termen van rendement als het gaat om levende wezens.
Siebe
Sjoerd zegt
Beste Siebe,
Terwijl ik jouw reactie lees, circelen er vragen in mijn geest rond. Wellicht kun jij ze beantwoorden, je toont een duidelijk uitgesproken oordeel.
1 . Wat eet je dagelijks en hoe is dat voedsel tot stand gekomen?
2 . Waar zijn jouw kleding en schoenen van vervaardigd en hoe en waar is dat tot stand gekomen?
3. Hoeveel kinderen heb je grootgebracht?
4. Hoe goed ben jij thuis in het agrarische productiebedrijf?
5. Hoe kun je aan de buitenkant van iemand waarnemen of zijn/haar innerlijke intenties worden gedreven door hebzucht of liefde?
De rest van mijn vragen laat ik nu maar achterwege.
Ik ga een appeltje eten van een fruitteler die naast zijn gebruik van gewasbeschermingsmiddelen ook Gregoriaanse gezangen voor zijn bomen zingt.
Of dat uit liefde is, laat ik onbeantwoord, maar ik eet het appeltje met liefde op.
Zo plukken anderen bloemen om voor het beeld van de boeddha te plaatsen. Sommigen verbranden zelfs kaarsen tijdens hun meditatie en dragen zo bij aan de CO2 uitstoot.
Toch nog 1 vraag : Waar en hoe ga jij op vakantie dit jaar en hoe reis je er heen?
Ik wens jou en alle andere levende wezens een prachtige zomer, een gelukkig leven en bevrijding van de innerlijke binding aan de cyclus van ontstaan en heengaan.
Hartelijke groet, Sjoerd
Siebe zegt
Hallo Sjoerd,
Onlangs liet mijn broer een foto zien van een zelf gevangen snoek. Ik begon toen over het welzijn van de snoek. Ik was toch blij dat ik hem daarop gewezen had.
Ook al doet mijn broer er waarschijnlijk niks mee en denkt ie wellicht dat ik doorsla in boeddhisme, ik ben blij dat ik het gezegd heb.
Als je iets aan de orde stelt, heb je ook de kans dat iets positief opgepikt wordt, toch? Wie weet denkt mijn broer op een dag… “Die broer van mij heeft eigenlijk wel gelijk. Ik stop met vissen, ik ga morgen oude vrouwtjes beroven”, hahaha. Grapje broeder!
Ik vond het ook goed er op te wijzen dat het ongepast is te spreken over de liefde van de boer voor zijn dieren.
Ik heb ook aangegeven wat ik gepaster vind, het woord “zorg”. Ik denk dat het zo recht is.
Ja, en verder vind ik het ook goed steeds weer, elke dag, stil te staan of ik niet betere keuzes kan maken. Ja ook aangaande voedsel, inkomen, kleding kopen etc.
Ik heb hierin voor mezelf stappen gezet maar het kan nog wel beter.
het beste,
Siebe
Sjoerd zegt
Wat, O Siebe, zei de snoek
Toen jij hem toesprak, fors en kloek
Dat hij, als boeddhanatuur, moet weten
Geen andere wezens te mogen eten
Kroop hij niet schuldbewust in zijn hoek?
Dharmapelgrim zegt
De boeren die ik sprak voelden oprechte zorg en liefde voor hun dieren.Wie ben ik om dat in twijfel te trekken? In onze gesprekken ging het ook over de negatieve, commerciële kant van de zaak. Het zijn mijns inziens niet de goede boeren met door hen als oprecht ervaren liefde voor hun dieren die het grootste probleem zijn, meen ik. Dat zijn eerstens de consumenten die alles zo goedkoop mogelijk willen en zich geen seconde druk maken over de consequenties. Ten tweede zijn het de tussenhandelaren; vervoerders; verwerkers en verkopers, die gesteund door het huidige economische systeem veel meer winst maken dan de kleine boeren. Zo worden laatst genoemden door het systeem gedwongen fabrieksmatig te gaan werken en krijg je megastallen enzovoorts. Er zijn families die generaties lang een kleine boerderij hebben gehad en die er nu het bijltje er bij neergooien omdat liefde voor je dieren; goede zorg en een redelijk inkomen niet langer samengaan. Ik heb respect voor deze mensen. En dan vraag ik je: gebruik jij één van de volgende producten : melk;yoghurt;room;kaas;kwark; eieren;boter; of producten waarin een van deze zaken verwerkt is,zoals gebak;pannekoeken;sommige pasta’s… Enzovoort. Bekijk je ingrediëntenlijst maar per verpakking. En staat er iets tussen waaraan boeren hebben meegewerkt, vraag je dan eens af of de prijs die je betaalt niet te laag is. Geef de goede boeren er niet van langs. Verander het systeem. Ik doe graag mee.
Siebe zegt
Hallo Dharmapelgrim,
Sorry, ik blijf er bij dat het ongepast is het woord “liefde” te gebruiken als het gaat om de relatie boer en diens dieren.
Zodra je een levend wezen als middel ziet voor je eigen belang, is er van liefde al geen sprake meer.
Als je echt dieren liefhebt, dan behandel je ze als je eigen enige kind, leert men in boeddhisme. Of, je vindt hun welzijn minstens even belangrijk als je eigen welzijn.
Nou, kijk dan eens naar hoe dieren allemaal zijn doorgefokt. Het welzijn heeft daarbij niet centraal gestaan maar rendement. Plofkippen worden echt niet gezien als levende wezens die een mooi bestaan verdienen. Het is gewoon een kwestie van zoveel mogelijk voer er in, zoveel mogelijk op 1 plek en dan in een paar weken zijn ze klaar voor de slacht. Liefde?
Koeien die enorme uiers hebben en altijd diarree hebben. Om maar melk te leveren. Is dat echt allemaal uit liefde voor het dier zo doorgefokt?
Is het liefde om een stier een nepkoe te laten dekken en dan zijn zaad in melkkoeien te injecteren?
Is het liefde dat een koe omwille van de melk constant zwanger wordt gemaakt en wij als mens dat wel even regelen allemaal? Is het liefde dat het kalf snel gescheiden wordt van de moeder?
Is het liefde dat wanneer een koe niet genoeg melk meer geeft dat ie naar de slachterij gaat, samen met alle andere zussen die dan aan de beurt zijn?
Doe je dat echt met je eigen kinderen? Hoe begaan ben je dan eigenlijk met de koeien? Het is toch gewoon een respectloze behandeling? Bedankt voor je diensten koe! Nu is het tijd voor een pen in de kop.
Is het liefde hoe een zeug moet liggen in een ruimte waarin ze geen enkele bewegingsvrijheid heeft en ondertussen leeggezogen wordt door een niet normale hoeveelheid biggen?
Is het liefde überhaupt dieren vet te mesten voor het vlees? Te fokken? Op elkaar te hokken voor de melk, huid, vacht, bont, veren, dons, hoorns of wat dan ook?
Heb je wel eens gekeken hoe ze met kuikens (van kippen) omgaan? Nou vergeet liefde.
Heel veel dieren worden toegetakeld, bijvoorbeeld de punten van snavels van de kippen wordt er afgehaald. Waarom? Omdat het eigenlijk volstrekt abnormaal is om zoveel dieren te houden op zo’n klein oppervlak. Weer een daad van liefde?
Is het liefde dat de hele kippen populatie wordt gedood als de kwaliteit van de eieren afneemt? Ik herinner me dat dat meestal na een maand of 14 is.
Ben je dan echt bekommert om het welzijn van de kip? Liefde?
Ken je die beelden van die arme ganzen wiens lever
zo groot mogelijk moet worden en die ze met een enorme lepel het voer in de strot duwen?
Ken je beelden van eenden en ganzen die levend worden geplukt voor de donsveertjes in je kussen?
Ik kan er wel om janken hoe wij omgaan met dieren.
Het is allemaal vreselijk uit de hand gelopen.
Overigens, hetzelfde lot treft mensen.
Is het liefde om eieren uit te broeden en de haantjes vervolgens te doden omdat ze geen eieren leggen? Overbodige dieren he! Jammer dan, altijd nog goed om slangen mee te voeren oid.
Is het liefde dieren überhaupt als handelswaar te zien? Wat zei de Boeddha hierover?
Ik wil geen schuldigen aanwijzen maar er mag wat mij betreft echt duidelijk zijn dat de woordkeuze “liefde” ongepast is.
Ik kan ook heus wel respect hebben voor boeren. Ik roep alleen op iets zorgvuldiger om te gaan met het gebruik van dat begrip “liefde’ en als boeddhist ook anderen aan te sporen dit begrip niet lichtzinnig te gebruiken.
Geef gewoon toe dat het eigenlijk ook gewoon zo is dat liefde een veel te groot woord is om de relatie boer en zijn dieren te beschrijven.
Siebe
Dharmapelgrim zegt
Dag Siebe,
Ja, ik ken alle door jou verstrekte voorbeelden. En geloof me, het gaat ook mij aan het hart. Of het nu wel of niet gepast is het woord ‘liefde’ te gebruiken, is naar mijn opvatting een semantische vraagstuk. Als ik er aan toekom, zal ik het er tijdens deze serie overdenkingen over hebben: liefde. Wat is dat eigenlijk? Waar hebben we het dan over. Iedere woordenwisseling die uitgaat van verschillende begripsinhouden, leidt steevast tot gehakketak en levert zelden iets op. Eerst nog eens op contempleren.