• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Wandellied

11 mei 2015 door Dharmapelgrim

“Waar ga je naartoe?” vraagt mijn zoon, wanneer hij ziet dat ik mijn bodywarmer aantrek, een fles water, een appel en een mandarijn in de kleine rugzak stop en mijn trekkingstokken oppak.
“Geen idee,” antwoord ik naar waarheid,”ik zie het wel.”
“Hoe laat ben je er weer dan?”
“Voor donker.” Dat is een rekbaar begrip, omdat de schemering in deze tijd van het jaar lang duurt.

Aan het einde van het pad van ons huis naar de weg, sla ik linksaf. Waarom links, vraag ik aan mijzelf. Omdat, antwoord ik, er een auto van rechts kwam. Ik glimlach om deze verklaring. Zou ik werkelijk rechtsaf geslagen zijn wanneer er een auto van links zou zijn gekomen? Maakt het iets uit? Nee. Vandaag niet, en wellicht helemaal nooit. Ik heb nu immers geen ander doel dan lopen alleen. Lopen om het lopen, tot het moment aanbreekt waarop het tijd is naar huis te gaan.

Ik haal diep adem en begin zachtjes op het ritme van mijn wandelpassen te zingen:

Vraag me niet waarheen ik ga,
in deze wereld zonder grenzen
Vraag me niet waarheen ik ga!
Iedere stap, iedere stap,
iedere stap brengt mij thuis.
Iedere stap, iedere stap,
iedere stap is mijn huis.
(opgebouwd uit: )
Humor ….
Kracht, wijsheid en geduld;
Geloof, hoop en liefde;
Licht, Vrede, Vreugde.

Het eerste deel van de tekst is gebaseerd op woorden van Eihei Dogen (1200 – 1253), die ik enige tijd geleden vond op de website van het Jizopad. Het tweede deel is een opsomming van bouwstenen voor een virtueel “huis” om me – waar ook ter wereld – in “thuis” te weten. De melodie ontstond vanzelf, ik hoefde haar slechts te volgen.

Bodhisattva Jizo blijkt de patroon te zijn van de wandelaars. Dat maakt hem in zekere zin een collega van Sint Christoffel, de patroonheilige van reizigers en als zodanig sinds de vijfde eeuw (ongeveer) vereerd door pelgrims die onderweg zijn naar Santiago de Compostela. Ik vind het een aardig idee dat Jizo en Christoffel beide vanuit Uithuizen vertrekken, en elkaar vervolgens onderweg naar het zuiden meerdere malen tegenkomen, bijvoorbeeld op het Pieterpad dat vanaf Pieterburen óók zuidwaarts loopt.

Oefenen voor de voorgenomen voettocht naar Santiago is méér dan alleen fysieke training. Het is óók echt wennen aan lange loopmeditaties. Voor mij is dat: welbewust met open aandacht in een rustig ritme lopen, in contact met zowel de omgeving áls de weg zelf. Doordat ik door mijn jicht letterlijk iedere stap in mijn tenen voel, ervaar ik het contact met de weg maar al te goed. Volgens mijn dochter moet ik nodig andere schoenen aanschaffen: echte wandelschoenen, in plaats van de suède sluipers die nu aan mijn voeten zitten, om van het alternatief dat ik heb (sandalen!) maar helemaal niet te spreken. Ik betrap mezelf erop dat ik soms honderden meters achter elkaar niets van de omgeving zie, doordat ik volledig op het voortstappen gefocust blijf. Lopen, voelen dat ik loop, rondkijken én ook nog eens naar de vogeltjes (en auto’s …) luisteren, vraagt meer van me dan ik op dit moment aankan. Misschien doe ik gewoon teveel mijn best, denk ik, en spreek mezelf daarom maar weer eens toe: het komt vanzelf wel, ontspan, zet je ene voet nu maar gewoon voor de andere, neem waar, oordeel nergens over en laat alles los. Wat bij je hoort blijft bij je, en wat niet bij je hoort glijdt van je af en langs je heen. Iedere stap brengt je thuis, iedere stap is je huis dat zichzelf opbouwt uit kracht, wijsheid en geduld; geloof, hoop en liefde; licht, vrede, vreugde … en alles samengevoegd met humor. Je weet het toch? Nou dan!

Geiten (foto Menno Prins)
Geiten (foto Menno Prins)

Terwijl ik over een fietspad loop, groeit mijn schaduw tot een lengte van meer dan zestig meter, schat ik. Voor donker thuis zijn, dat ga ik niet meer redden, stel ik vast. Ik trek een geel hesje aan, met reflecterende strepen. Het is belangrijk om gezien te worden, zeker wanneer je ’s avonds na zonsondergang op de rijbaan loopt. In het weiland naast mij, staat een kudde geiten mij aan te staren. Sommigen mekkeren, alsof zij iets op mijn gedaanteverwisseling hebben aan te merken. Wat dat betreft zijn het net mensen, die kunnen ook ongevraagd over uiterlijkheden beginnen te mekkeren, vooral wanneer dat afwijkt van wat gangbaar is.

“Ik wilde je bellen,” moppert mijn zoon, wanneer ik thuiskom. “Ik begon me ongerust te maken, maar je had je mobieltje weer eens niet bij je. Waar ben je nu geweest?”
“Ehhmmm”, antwoord ik peinzend. “Geen idee, de neuzen van mijn schoenen achterna. Mooie schaduwen overigens met die felle ondergaande zon. En veel kleine geitjes.“
“Schaaphok?”
“Ja, in de buurt van Schaaphok.”

(noot: Schaaphok hoort bij de gemeente Slochteren).

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Dharmapelgrim Tags: Bedevaart en pelgrimstocht, dharmapelgrim, Menno Prins, schaap, wandeling

Lees ook:

  1. Menno Prins – Het kerstvierend kind in mij
  2. Onthechten
  3. Van Overal naar Nergens
  4. Golven aan de oppervlakte van een zee – hemel en hel zijn hier

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Dharmapelgrim

Probeert sinds zijn 16de jaar het Edele Achtvoudige pad te volgen. Dat lukt hem met vallen en opstaan, waarbij hij zichzelf voorhoudt dat hij dat pad tot het einde zal gaan, zolang hij maar één keer vaker opstaat dan valt. Iedereen die de dharma beoefent is een pelgrim op zijn eigen weg. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 4 maart 2021
    Doorlopende groep Vipassana Haarlem
  • 5 maart 2021
    Lezing - 'Living and Working at Odiyan: Maintaining a Home for the Dharma in the West'
  • 5 maart 2021 - 7 maart 2021
    Retreat The Nectar of Healing and Well-being (online)
  • 6 maart 2021
    introductiecursus vipassana meditatie
  • 7 maart 2021
    Open les Kum Nye Tibetaanse Yoga | Online
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boeddhisten ontwaakt (deel 3)

Kees Moerbeek - 28 februari 2021

Grant onderzoekt hoe de geleerde Rahula zijn begrip van de kern van de leer van de Boeddha kan verenigen met de claims van het door Dharmapala geïnspireerde Singalese nationalisme. Rahula nam volgens Grant ‘zijn toevlucht tot de intellectuele strategie die claimt dat verschillende historische omstandigheden vragen om een andere manier van de uitleg van de boodschap van de Boeddha.’ Hij doet een beroep op het historisch moment om de interpretatie van het boeddhisme in de Mahavamsa te rechtvaardigen en daarmee zijn eigen activistische politieke agenda.

Mijmeringen over bewustzijn

Rob van Boven en Luuk Mur - 23 februari 2021

Je trok in je jeugd de conclusie dat je niet gewenst was. Met die ervaring ging je de wereld zien. Dat werd het fundament van je geloofssysteem. Je ging jezelf beschermen tegen deze pijnlijke gevoelens, die het gevolg zijn van wat je bent gaan geloven.  Dat kan zijn door jezelf zoveel mogelijk terug te trekken of vooral niet lastig te zijn. Of misschien ging je juist heel nadrukkelijk aanwezig zijn, wat door anderen juist als heel vervelend ervaren kan worden.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 2 en slot))

Erik Hoogcarspel - 21 februari 2021

Het is niet verwonderlijk dat het begrip “gelijkheid” in andere culturen geen rol speelt. Blijkbaar heeft men daar wel van de ervaring geleerd. Voor Confucius waren rangen en standen in de maatschappij noodzakelijk voor een harmonische en goed functionerende samenleving. Een referendum zou volgens hem alleen maar tot grote rampen leiden, want ongeletterde en slecht opgevoede mensen kunnen niet weten wat het beste is voor ieder.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 1)

Erik Hoogcarspel - 20 februari 2021

We leven in procrustische tijden waarin gelijkheid heilig is geworden. Onderscheid, discriminatie, is zo’n beetje de bron van alle kwaad. We moeten allemaal gelijk zijn. Alle kinderen in een klas, allemaal schaatsen of naar het strand op hetzelfde moment, allemaal dezelfde kleding en dezelfde maten, met wat elastiek in de stof past het toch wel.

Paul Boersma – Het portret als valkuil

Paul Boersma - 16 februari 2021

Het Boeddhabeeld is een symbolische weergave van de vergoddelijkte mens, van de verlichte mens, van de mens waarin wijsheid en mededogen tot volle ontplooiing zijn gekomen. Het is een toonbeeld van harmonie.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Het jaar 2021 – dag 62 – schoenloos
  • Van de in totaal 330 – 153 boeddhistische monniken testen corona positief in Himachal Pradesh
  • Boeddhistische ervaringsdeskundigen gezocht
  • De kern van yoga – hatha yoga (deel 3)
  • Foodwatch eist einde aan sponsoring EU door bedrijfsleven

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens