Vorige week overleed Jan Veenendaal, vaste columnist en schrijver voor het BD. Hij bezocht jarenlang als vrijwilliger (langgestrafte) gedetineerden in gevangenissen en justitiële inrichtingen. Als boeddhist kwam hij van zijn kussen af. De komende tijd herplaatsen we zijn teksten over zijn gesprekken en inzet voor gedetineerden die hij schreef onder het pseudoniem Jacob Nieuwersluis.
Jan Veenendaal
Nacht
…
Jan – macht
…
Jan – Presentie
Kijk in de situatie, kijk in de context en bepaal wat je ter plekke moet doen.
Ken de regels van je vak, houd je aan de regels van je vak maar doe het niet als je het niet moet doen. Kijk naar de ander en kijk of je het moet doen of niet moet doen.
Jan – manifestatie
…
Jan – spiritualiteit en politiek
…
Tijdloos
…
Bij de politierechter – Gebiedsverbod
Iedereen in de zaal voelt en weet dat het straffen van mevrouw eigenlijk geen zin heeft en ze hulp nodig heeft, zonodig verplichte hulp.
Vrijblijvend
…
Een tragikomedie
In volgende columns zal zoveel mogelijk met een boeddhistische blik verslag gedaan worden van specifieke strafrechtzaken. Vanwege de privacy zullen de namen gefingeerd zijn.
Een win-win situatie
Voor het ‘schoon’ en ‘reukvrij’ houden van 200 cm2 huid – oksel, schaamstreek en bilnaad – en het zich ‘fris’ willen voelen wordt er gemiddeld een keer per dag gedoucht. In veel gevallen zelfs twee keer. Dit terwijl het grootste gedeelte van de bevolking nauwelijks beweegt en transpireert.
Boeddha in de bajes – In vrijheid
Thomas is ruim een half jaar vrij uit de gevangenis. Het gaat niet goed met hem. Hij zwerft rond, slaapt op campings, is al zijn spullen kwijt, is in elkaar geslagen. Niemand wil hem helpen vanwege zijn gedrag in het verleden.
Vrij zijn wie je bent
Kun je blijven staan voor je eigen idealen, voor je eigen inzichten (gebaseerd op kennis en ervaring), ondanks dat je tegengewerkt wordt, ondanks dat mensen je onheus bejegenen of negeren? Dat is vaak moeilijk, zeker als er een beroep gedaan wordt op harmonie die er zou moeten zijn of wanneer er op een andere manier het, ik noem het ‘het Boeddhistische vingertje’ geheven wordt.
