Eind vorige week haalde ik mijn volle neef Johannes M. (65) op op een NS-station in Rotterdam. Hij verbleef op de dag af veertig jaar in de kloostergemeenschap Op weg naar een betere wereld ergens in Europa – ik ben niet gemachtigd om de juiste locatie te noemen omdat het een gesloten kloosterorde is. En hij mocht nu de studie in praktijk brengen: Een betere wereld. We begroetten elkaar enthousiast.
Johannes trad vrijwillig in en was een kind van de jaren zeventig en tachtig, een roerige tijd toch. Hij verplichtte zich om veertig jaar in en rond het klooster te verblijven, geen tv te kijken, noch andere media te raadplegen. Het was de bedoeling om samen met de andere studenten tot een betere wereld te komen, op basis van eigen inzichten, de geest als basis voor goedheid.
Ik huurde een woning voor hem, kocht een tv-toestel en nam enkele abonnementen op kranten, zodat Johannes de actualiteit kon aanschouwen. Ik liet hem een paar dagen met rust maar besloot hem gisteren te bezoeken.
De woning was leeg, in de woonkamer stond de tv aan, het NOS-journaal vertoonde afschuwelijke beelden van de vernietiging van Gaza, het vrijlaten van gijzelaars, de dreiging tegen Wilders en andere politici. De verkiezingen, leugenachtige debatten en toezeggingen in tv-shows, schreeuwende demonstranten tegen asielcentra, het bekogelen van politie en hulpverleners. Het stijgende water op deze aarde, mensen die als ratten verzuipen. Hongersnood, vernietiging. Schreeuwende politici. Geweld tegen vrouwen. Een gedegenereerde samenleving.
Op de tafel lagen opengeslaagde kranten, met dezelfde onderwerpen. Zinnen met rood onderstreept. Verwaterd ook, tranen?
Van Johannes was niets te bekennen. Met onbekende bestemming vertrokken, zo bedacht ik. Niks geen betere wereld. In de badkamer vond ik zijn tandenborstel, in de woonkamer een tas met kleding, een pyjama op de vloer. Het licht brandde. Zijn telefoon lag op een stoel. Geen briefje, helemaal niks. Op de vlucht geslagen leek mij een betere omschrijving.
Moge iedereen een lang, gezond en gelukkig leven hebben, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie