Vandaag zag ik op het beeldscherm een aantal schoolkinderen (ik geloof in Friesland) een wedstrijd achteruitlopen doen. Ik meen voor een weddenschap of een goed doel. Volwassenen sloten zich onderweg bij hen aan. Het was een vrolijke boel. Ook een beetje gek eigenlijk, achterwaarts voorwaarts gaan.
In mijn jonge jaren probeerde ik dat ook maar het was geen succes. Ik struikelde over mijn eigen benen. Beter was ik in snelwandelen of hardlopen. Hardlopen, steeds verder, steeds meer grensverleggend. Meestal in mijn eentje, meditatief. Soms met vrienden. Ik stelde geen doel of afstand. Het gebeurde organisch, gewoon omdat ik het leuk vond.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.