Koningin Maxima is bezorgd over het koopgedrag van met name de jeugd, achteraf betalen voor wat je koopt (op de pof) wordt steeds meer gangbaar en Maxima is bang dat de kopers financieel in de problemen komen, het overzicht op de inhoud van hun portemonnee verliezen.
Ik kom uit een arbeidersmilieu en daarin was poffen indertijd heel normaal. Mijn vader had decennia geleden gewoonweg te weinig loon en inkomen om zonder poffen kleding en schoenen te kunnen kopen voor ons gezin met uiteindelijk zes kinderen en twee volwassenen. Onze kleding werd op afbetaling gekocht bij een socialistische onderneming zoals De Eendracht en uiteindelijk betaald met de kinderbijslag. Fietsen kochten we op de pof bij Bertus Bitter in Rotterdam Noord. Overigens was op de pof kopen bij de groenteboer, slager of kruidenier heel normaal in die tijd. De boodschappen werden dan door de leverancier in een boekje opgeschreven en een keer per week, als het loon in een loonzakje was uitbetaald, afgerekend.
Mijn eigen vader is wel het grootste slachtoffer geworden van het poffen, Maxima. Voor de oorlog had hij als jonge vent een bakkerij in het Oude Noorden van Rotterdam, een echte arbeiderswijk. Zijn personeel, knechten werden die genoemd, ventten het brood met handkarren uit aan die arbeiders, op de pof. De knecht schreef in zijn boekje op wat er was afgenomen en vrijdags zou er worden afgerekend. Het was crisistijd, de werkloosheid groot. Mijn vader bleef maandenlang leveren aan zijn klanten die nooit zouden betalen. Tot op een dag het meel op was, de oven niet meer brandde en de bakkerij op de fles ging. Ja, de leveranciers waren betaald.
Ik heb hem daarover nooit horen klagen, hij beschouwde dat niet als iets negatiefs. Broden verkopen aan mensen waarvan hij van tevoren wist dat ze te arm waren om af te rekenen. De socialist Frans, mijn vader. Na het sluiten van de bakkerij bleef hij contact houden met zijn knechten, onder wie Dirk Vis, die op Zuid woonde. We gingen er op de Solex heen, ik als kind achterop.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
