Een paar dagen geleden was ik in een woonkamer met een paar leuke mensen. We praatten over ditjes en datjes. Het was gezellig, het leek wel oudejaarsavond, met een drankje en een hapje. Ineens zette de vrouw des huizes de tv aan, een muurvullend scherm. Het geluid bleef uit, na tien minuten niet. De gasten vielen stil. Op het scherm verscheen Linda de Mol, die ken ik van horen zeggen, ik heb nog nooit een programma van haar gezien. De zoon van de volkszanger André Hazes was er te gast, ik geloof met zijn echtgenote. De twee werden tientallen jaren ouder geschminkt en moesten zo ervaren hoe het was om oud te worden. Het ging alleen maar om het uiterlijk. Niks geen lichamelijk aftakeling, luiers om poep en pies op te vangen. Gezwellen, hoge bloeddruk en tumoren. Uiterlijk vertoon. Ik voelde me leeg raken, niet boeddhistisch leegt, maar beschamend leeg, schaamleegte. Ik voelde me alleen. Wat een verspilling van geld en energie.
Er schijnt ook een verlengde auto in Nederland rond te rijden waarmee mensen worden aangevoerd die ruzie met anderen hebben. Vaak familieleden. De ruziemakers stellen de makers van een tv-show op de hoogte van die onmin die dan gaan verbroederen. Niet omdat de programmamakers een eind willen maken aan die ruzie, maar omdat het tranentrekkende tv oplevert. Ik heb het programma nog nooit gezien.
Er is een programma waarin boeren een vrouw zoeken. Er is een programma waarin in een villa oudere mensen een nieuwe partner zoeken, daten. Hoe vaak hebben jullie seks met elkaar, vraagt de presentatrice aan een koppel. Er zijn shows over dementie, doodgaan, de belevingswereld van kleine kinderen, koren en orkesten van geestelijk gehandicapten, je kunt het zo gek niet bedenken of er zijn shows van. En presentatoren die daar dik hun geld mee verdienen.
Ik heb niks tegen alleengaanden, boeren, dementerenden, mensen die sterven of in koortjes en orkesten spelen. Ik heb wat tegen programmamakers die andermans leed uitbuiten om er zelf goede sier mee te bedrijven. In talkshows verschijnen om de ellende van hun show en programma toe te lichten.
We leven in gedegenereerde tijden, de lijkenpikkers van de tv zijn daar het voorbeeld van.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen.