Ik ben nerveus, verschrikkelijk nerveus. De zomertijd komt eraan, zaterdagnacht zet ik de wijzers van de klok een uur vooruit. Dat is overigens makkelijker dan het instellen van de wintertijd, toen moest ik de klokken van de muur halen omdat het terugzetknopje aan de achterzijde van de klok zat.
Vandaag zag ik in het Journaal een vrouw in de trein stappen om in Brussel, bij het Europees parlement, 21.000 handtekeningen af te geven van mensen die tegen de zomertijd zijn, de kunstmatige zomertijd dan, of is zomertijd de norm, de gewone tijd? Zij en de andere duizenden worden ziek van de zomertijd. Omdat het brein de wijzers van de klok niet volgt. Een medisch specialist legde uit dat dat onder meer tot hart en vaatziekten kan leiden.
Ik heb de petitie niet ondertekend omdat ik niet wist dat er een petitie in de maak was. Had ik het wel geweten dan had ik nog niet getekend, er zijn ergere zaken aan te pakken. Mijn zomertijdziekte duurt ook relatief kort, zeg maar twee weken. Mijn lichaam komt in verzet, het geeft een ziekmakend gevoel. Daarna gaat het weer beter, dat is een troost.
Morgen overdag is het spannend, dan zet ik in kamers waar ik overdag niet zo vaak kom, de klokjes alvast een uur vooruit. De rest volgt als ik naar bed ga.
Ik zeg sorry tegen u omdat ik weet dat er ergere dingen zijn om over te schrijven, te melden, te bespreken. Sorry, dat ik me zo op de voorgrond plaats. Ik had dit effe nodig om de ellende van alledag even te vergeten. De wereldse puinhoop wordt zo groot dat het dagelijkse zitten niet goed meer helpt. En overigens, als ik geen afspraken zou moeten nakomen zou ik niet meedoen aan zomer-en wintertijd. Alle tijd is van de Heer, zeggen mijn christelijke vrienden. En zo is het.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan.