‘Ik ben hier om me veilig te voelen’, zei een acteur zaterdag op de radio in een interview. Wat een mooie gedachte, vond Chef. Ik ben hier om me veilig te voelen. Een vriendin van Chef zegt altijd als complexe zaken zich aandienen: maak het klein, ga er dan middenin zitten en observeer. Wat zie je dan?
Chef wil zich ook veilig voelen. In de wereld, het leven, te midden van gezin, familie, vrienden en kennissen. In zijn krant. Hij wil geen filiaal van Alva zijn, geen inquisiteur. Geen scherpslijper. Chef wil zich veilig voelen in het boeddhisme, dat gevoel dat hij vroeger had, dat hij verbonden was met tientallen, honderden miljoenen boeddhisten, waarmee hij deelde. Vriendschap, metta, empathie, vriendelijkheid. Hij vindt het moeilijk om dat gevoel weer op te roepen. Vorige week sprak hij met twee jonge vrouwen die het boeddhisme praktiseren. Dat vond hij mooi en waardevol. Maar er gebeurden afgelopen week ook hele nare dingen. Chef werd als journalist onder druk gezet, zijn integriteit werd betwijfeld. Scherpslijpers begonnen te bewegen in zijn omgeving. Hij wil niet gaan behoren tot de uitdijende groep mensen die al kapot geschreven zijn door zo’n scherpslijper, wiens pen gedoopt is in vitriool. Daarom maakt hij het maar klein, zijn wereldje.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen Chef corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren.