Gooood-evening! boeddhisten in de Lage Landen

De brief van de huisartsenfabriek in Bunkerstad kwam enkele dagen nadat het kabinet bekendmaakte dat iedereen die lijdt aan het leven bij de apotheek een pilletje mag halen om deze aarde te verlaten. Beter had het natuurlijk geweest als het kabinet had besloten om aan elke Nederlander een goedhumeurpil te verstrekken, zodat niemand meer eenzaam is. Okay, in die brief werd Chef uitgenodigd om afgelopen zaterdag een antigriepprik te komen halen bij de huisartsenfabriek. Gratis. Vooral dat laatste sprak Chef aan.

Gezegd moet worden dat Chef geen enkele arts in die fabriek kent. Hij is er al drie jaar ingeschreven, maar heeft nog nooit kennisgemaakt met zijn eigen huisarts. En zij niet met hem. Ze mijden elkaar.

In de de fabriek was het een drukte van jewelste. Jonge en oude mensen. In de hal van het gebouw werd achter een scherm geprikt. In een gang in drie kamers. Chef koos voor kamer een. Om het de arts gemakkelijk te maken had Chef een shirt met korte mouwen aangetrokken en zijn colbertje uit. Net toen een hem totaal onbekende vrouw hem de naald in de arm wilde steken, belandde Chef in een zwarte complotsituatie. Een parallelle wereld. Wat zag Chef?

Die vrouw was geen arts maar een handlanger van het kabinet Rutte die onder het mom van anti griep meewerkte aan het in 2,5 uur uit de weg ruimen van voornamelijk zo’n 2500 oudere Nederlanders. Het Lijden Aan Het Leven scenario. Wie was die vrouw? Wat zat er in die spuit? Waarom is Chef vorig jaar niet uitgenodigd voor een prik en nu wel? U gaat toch geen uitvoering geven aan het voornemen van dit kabinet om mensen die zogenaamd lijden aan het leven, meest ouderen zoals ik, dood te maken, vroeg Chef aan de vrouw met de spuit. Die daarop vreselijk moest lachen en bijna zichzelf injecteerde. Ik hoop dat u geen griep krijgt, zei ze op mysterieuze toon. Ik hoop dat u geen griep krijgt, nee, doden krijgen geen griep. En dan steekt ze de spuit in de arm van Chef. Uitgang, staat op een stuk karton geschreven. Het is niet de reguliere uitgang, ook dat nog. Zou Chef de visboer nog wel halen om een lekkerbekje te nuttigen.

Buiten keek Chef spiedend om zich heen. Nergens waren vrachtwagens met bodybags te zien of die gluipers van Monuta met hun cake en/of suikerbrood. Misschien laat Rutte de mensen thuis sterven? Als u niets meer van mij hoort, vrede en alle goeds. Metta.

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen Chef corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren.