Gooood-evening! boeddhisten in de Lage Landen

In grote delen van Nederland was vandaag vanwege de tropische temperatuur van 35 graden Celsius en hoger Code Rood van RIVM van kracht. Honden met korte snuiten moeten goed in de gaten gehouden worden- ze kunnen problemen krijgen met de ademhaling. Kynologen wordt ook afgeraden hun hond op plaveisel uit te laten- de voetzolen kunnen verbranden, van de hond.

Wat voor de hond geldt, geldt ook voor de mens. Veel drinken en niet bewegen, losse luchtige kleding dragen, dat helpt het oplopende sterftecijfer met deze hitte in toom te houden. Code Rood wordt niet voor niks afgegeven.

Chef was vanmorgen al heel vroeg in Nijmegen. Het was nog donker toen hij langs het parcours stond waar de wandelaars van de Vierdaagse zouden vertrekken. Chef droeg een korte broek en een rugzak met sapjes en fruit. Het was niet zomaar dat Chef de rit naar Nijmegen maakte, hij wilde vandaag zijn overleden schoonvader Toon eren, die de tocht der tochten zeker één keer had meegelopen. Je suis Toon, had Chef zich voorgenomen. Chef heeft de conditie van een gedeukt olievat, daarom liet hij zich niet officieel inschrijven als deelnemer maar was van plan om ongezien zich tussen de echte wandelaars te voegen en na een kilometer weer af te haken. Met Code Rood moet je niet te fanatiek zijn. Het ging Chef ook niet om de afstand maar om Toon. Een schoonvader die je iedereen zou gunnen. Wat een prachtig mens.

Gisteren zocht Chef contact met zijn belangrijkste adviseur en hulpgever dr. Joost Fontaine, psychiater te R., en stelde hem de vraag of het gelet op Code Rood wel verstandig was om als Toon de Vierdaagse te lopen, althans een stukje. Chef, zei de zielenknijper, een gek meer of minder  kan er wel bij op dat parcours. Wie gaat er in godsnaam met Code Rood op stap. De psych schudde zijn hoofd.  Chef legde uit waarom hij als Toon de tocht wilde lopen. Fontaine reageerde gewoontjes, was wel bekend met de vele entiteiten van zijn cliënt. Hij wist:  Chef heet ook geen Chef en ook geen Hoek maar Vink. Wist ook dat Chef directeur opleidingen wilde worden van een nog op te richten klooster. Ga maar, Chef, mijn zegen heb je en ook die van het Zilveren Kruis. Doe Toon de groeten, zei Fontaine vriendelijk lachend. Waarschijnlijk wist hij wat er komen zou.

Vanmorgen vroeg kwam het tot handtastelijkheden tussen een man in een korte broek met een rugzak met sappen en beveiligers van de Vierdaagse. De man in de korte broek riep op straat: Je suis Toon. Ja, dat zeggen er wel meer, riepen de mensen. Pappen en nathouden, dacht de omgeving. Er niet tegen in gaan. Agtelijke gladiool, riep Bert Koonders uit Wekerom tegen Chef. De wandelaars werden bang van de man in korte broek die ook nog om muni  muni prevelde. Ze belden één één twee. Er loopt een gek op het parcours, meldden ze. Eentje, dacht de meldkamer, wel tienduizenden. De agenten sleepten Chef naar de arrestantenwagen waar ze zijn rugzak doorzochten. Helemaal op de bodem vonden ze een stuk metaal, de meter sloeg ervan uit. Je suis Toon, huilde Chef, toen hij het door roest aangetaste ijzeren vierdaagse kruisje in zijn door artrose geteisterde handen nam. Je suis Toon. De agenten kenden Toon niet, maar ze knikten en maakten een korte buiging. Alles is mogelijk met Code Rood.

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen Chef corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren.