Vandaag hoorde ik het Boudewijn de Groot weer zingen in Testament:
Verder niets, er zijn alleen nog een paar dingen
die ik houd omdat geen mens er iets aan heeft,
dat zijn mijn goede jeugdherinneringen,
die neem je mee zolang je verder leeft.
Ik word er altijd een beetje melancholisch van, maar het is waar: jeugdherinneringen zijn zo persoonlijk, anderen hebben er niks aan. Ik deel dat nu met jullie, lezers van mijn columns, goede jeugdherinneringen, en met vrienden, kinderen, kleinkinderen, neven en nichten. Mijn zus. Behalve voor haar zijn het woorden, impressies, het vereist een groot inlevingsgevoel om te transformeren in het zijn van mijn toen. De meeste mensen die mijn jeugdherinneringen zouden kunnen delen zijn al gestorven.
Ik neem ze mee zolang ik verder leef, die herinneringen.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie