Het beeld van een man van beeldend kunstenaar Beatrix Smit heet eigenlijk Vergetelheid maar ik noem het Leo. Naar mijn vriend Leo Menke. Ze lijken qua uiterlijk wel een beetje op elkaar, bedachtzaam. Ik kocht het lang geleden.
De echte Leo ontmoette ik in een zomer langgeleden op een camping in het Zuid-Franse Bourg Saint Andéol, ver buiten het eeuwenoude stadje gelegen, een voormalige kloostertuin aan een arm van de rivier de Rhône. Het water stond er altijd laag tot de sluizen in een dam geopend werden en het niveau snel steeg en de kloostertuin bijna onderstroomde. Gelukkig ging er altijd van tevoren een sirene in Bourg af voordat het water steeg en je benen kon maken.
Behalve elektriciteit en water en een toiletgebouw was er helemaal niks op die camping. Een heerlijke rust en stilte. De gasten waren voornamelijk leraren en onderwijzers. In de avond krekels.
Ongeveer dertien jaar lang ging ik in de zomer een maand lang met het gezin naar die camping. Spelen en varen in de Rhône. In de schaduw onder eeuwenoude notenbomen. Onderweg draaiden we muziek en tekst van Corrie Konings ‘Mooi was die tijd’. We stonden met onze vouwwagen altijd in de buurt van Leo en zijn vrouw Ger. Het waren enorme kavels, monniken uit het klooster hebben ruimte nodig, je had bijkans een verrekijker nodig om elkaar te kunnen zien.
We hadden een organisch contact met elkaar, Leo en ik. Hij was elke zomer vanuit Nederland meerdere maanden op die camping, als eerste gast en verliet in september Bour. Hij hoopte dat nog lang vol te houden. Het was anders. Vlak voor vertrek naar Nederland viel hij op een dag in een jaar dood neer op een pad in die prachtige kloostertuin. Ger stierf een maand later.
Vergetelheid en Leo, uitgedrukt in een beeld op een sokkel in een mooie tuin ergens in het buitenland. Leo en ik. Vergankelijkheid. Vriendschap.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie