Ik hoorde deze week Wim Sonneveld zingen over een foto van vroeger, het mooie Het Dorp, vol herinneringen.
Op mijn beeldscherm heb ik een foto van heel lang geleden, vier journalisten en een redactiesecretaresse. Vijf metalen bureaus tegen elkaar geschoven, ladekasten met het archief op de achtergrond. Bloknootjes op het bureau, een kopje koffie, drie gewone tikmachines en een elektrische, geschikt om teksten te maken die gelezen kunnen worden door een optical reader, waarmee tekst naar de drukkerij en eindredactie kon worden gezonden.
De foto is van ongeveer 1980/1981, van een deel van de redactie van de Twentsche Courant in Enschede waar ik toen als dagbladjournalist werkte. Naast me zit Frans van den Mosselaar, in die tijd ook voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Journalisten. Schuin tegenover me de jonge collega Bauke en daarnaast een collega van wie ik de naam vergeten ben. De redactiesecretaresse heette Fredie.
Wat me opvalt is de informele kleding die we dragen, geruite hemden. Geen stropdassen. Ik kan me niet meer herinneren of dat toen mode was of dat alleen journalisten zo informeel gekleed waren. Ik was toen een jaar of 34 en Frans 31 en wij beiden droegen baarden dik en zwart. De jonge honden zijn baardloos. Op de foto kijkt Frans naar mij. Hij was -in 2008 overleden – een scherpzinnig journalist. Onze redactie zat vlak tegenover het stadhuis. Een paar keer per dag beende Frans er naartoe om nieuws te halen. We waren een leuk, gemengd team. Vrijdagmiddag schreven we geen verhalen maar zaten we op de redactie aan de sterke en minder sterke drank. Een goed Twents gebruik. Naast het gewone journalistieke werk schreef ik ook elke week een column onder de titel Leuk dier zoekt baas. In samenwerking met de Dierenbescherming Enschede om dieren een veilig thuis te bezorgen.
Als ik naar die foto kijk word ik erg weemoedig. Een foto van vroeger…
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!