In de zomer van 2016 besloten webmeester Paul en de vaste bewoner van de Kloosterbunker, ik, die niet van zichzelf bestaat, een paar duizend artikelen in het BD te blokkeren nadat gebleken was dat wij gebruik maakten van foto’s waarvan wij de rechten niet bezaten. Daarna werden alle teksten gecontroleerd en foto’s verwijderd. Niet allemaal, zo bleek, anno nu stonden er nog zo’n 400 klaar voor een check en ben ik begonnen ze terug te plaatsen na een check.
Het boeddhisme zegt dat alles vergankelijk is, het komt en gaat. Maar de artikelen die nu door mijn hand gaan logenstraffen dat, in ieder geval voorlopig. Ik lees dat in Tibet door China nog steeds mensenrechten worden geschonden, dat je als moslim in Birma je leven niet zeker bent omdat boeddhisten je dat niet gunnen, dat dieren nog steeds worden (af)geslacht en geweld bedrog en financieel gewin boeddhisten niet vreemd is. In artikelen uit 2016 welteverstaan. En nu nog. Soms werkt het blokkeren van zaken, van teksten verhelderend. Over een paar weken is de bulk weggewerkt en is er leegte. Maar het nu is nooit nu.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.