• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Jana Verboom
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » De wereld is mijn Walden

De wereld is mijn Walden

14 februari 2024 door Peter Pijls

De Amerikaan Henry David Thoreau publiceerde in 1854 Walden, een verslag van een verblijf van een jaar in een hutje in een bos aan een meertje. Dit maatschappijkritische en filosofische boek is nog steeds een inspiratiebron voor individualisten, anarchisten en eco-mensen. Thoreau bedacht zo’n beetje de burgerlijke ongehoorzaamheid.

Helemaal consequent was hij niet. Bekend is dat Thoreau zijn afzondering in het houten huisje aan het meer af en toe onderbrak door de bewoonde wereld op te zoeken.

Als kind kende ik vele Waldens. Mijn vrije tijd speelde zich af in zelfgebouwde hutten, op de velden van mijn vader en langs de oevers van de Maas. Daar ging ik urenlang vissen, zonder veel te vangen. Daar was het me ook niet om te doen, het ging me denk ik om de stilte en de afzondering.

Als ik niet aan het vissen was, zocht ik fossielen en prehistorische artefacten op de akkers van mijn vader en langs de oevers van de Maas. In een herbarium droogde ik planten. Mijn zelfbedachte landkaarten van Oost-Indische inkt (met verbrande randen) waren hallucinerend goed. Ik begroef ze in sigarenkistjes van mijn opa. De rest van de tijd zat ik te lezen.

Tot mijn vijftiende wilde ik archeoloog worden. Ik had het geluk dat in mijn dorp een amateurarcheoloog woonde, Marinus van Etten. Hij leefde in een klein huisje aan het spoor. Zijn loopbaan op een baggermolen had hem een rijke collectie fossielen opgeleverd. Ze lagen uitgestald op schappen in de piepkleine woonkamer.

Ik wilde dat hij me alles toonde, met zo uitgebreid mogelijke toelichtingen. Daar gaf hij met plezier gehoor aan. Vervolgens toonde ik hem mijn vondsten, die Marinus van Etten met grote deskundigheid analyseerde. Ik luisterde ademloos. Ik vond hem een held.

Mijn vader zei dat Marinus dronk. En inderdaad had hij wel eens een nat kruis. Maar daar keek ik als kind doorheen. Een dorpsgeleerde als Marinus van Etten mocht best drinken, vond ik. Daar had ik verder geen mening over. Het ging me om de informatie die hij gul verstrekte over zijn en mijn archeologische vondsten.

In mijn omgeving kreeg ik geen applaus voor mijn ambitie om archeoloog te worden. Ik had mijn fossielen trots uitgestald in een kast in mijn slaapkamer. Maar die was op een dag leeg. Mijn moeder had alles weggegooid, want ze vond die kast maar een stofnest. Daar dacht ik lang over na. Vervolgens ging ik mijn fossielen zoeken op het erf voor de boerderij, waar ze uitgestrooid lagen op grind.

Ik vond niet alles terug. Maar wel het hoogtepunt uit de collectie, een versteende zee-egel van vuursteen, die ik langs de Maas vond, en die inmiddels in bezit is van mijn zoon. Hij beheert ook mijn muntencollectie, waaronder twee Duitse koperen stuivers uit de 17e eeuw, die ik vond op een akker van mijn vader.

Gek genoeg, of niet, verloor ik na mijn puberteit bijna iedere belangstelling voor de natuur, en werd ik een voltijds stadsmens. Maar ook daar zocht ik steeds mijn Walden. Door weinig bezoek te ontvangen. Ik maakte er soms een sport van alleen uit te gaan en de hele avond met niemand te praten. Toch vermaakte ik me. Weer thuis was ik altijd erg tevreden over mijn locked in-attitude.

Ik leerde dat afzondering onder alle omstandigheden mogelijk is. De tolerantie van mijn omgeving voor die manier van leven was beperkt. Ik trok me er niets van aan. Bij Maastricht dwaalde ik met vrienden ’s nachts urenlang door mergelgrotten, ook in afgesloten stelsels met instortingsgevaar. Ik ging hardlopen in het Savelsbos, het enige natuurlijke hellingbos van Nederland, waar prehistorische vuursteenmijnen liggen.

Overal zocht ik een excuus voor afzondering, ook als tegenhanger voor mijn enerverende werk als journalist en bezoeken aan slonzige drinklokalen. Na drie decennia stadsleven ben ik geland in een klein stadje. Ik woon muisstil, zoals ik het graag heb. Mijn nieuwe Walden is een appartement van de woningbouwvereniging, uit de categorie sociale huur.

Ik heb me nog nooit zo rijk gevoeld. Die hut aan dat meertje in het bos denk ik er wel bij. Het geval wil dat ik een amputatiepatiënt in een rolstoel ben. Een oude schuur in een buitengebied trekt me wel aan als mijn toppunt van gedroomd woonideaal. Daar zou ik de hele dag kunnen mediteren, schrijven en lezen. Alleen is de supermarkt dan te ver weg, net als de huisarts.

Categorie: Columns, Geluk, Gezondheid, Natuur, Peter Pijls Tags: afzondering, archeoloog, Henry David Thoreau, hutten, Maas, Marinus van Etten, Savelsbos, stilte, Walden

Lees ook:

  1. De stilte en de irritatie
  2. TV – de Boeddhistische blik – drinkbare Maas
  3. TV – Drinkbare Maas – kwaliteit en beschikbaarheid
  4. de Boeddhistische blik – drinkbare Maas

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Peter Pijls

Peter Pijls werkte 23 jaar als journalist. Een optelsom van verslavingen en andere psychische kwetsbaarheden maakten hem juridisch arbeidsongeschikt. Op zijn tiende viel hij van zijn katholieke geloof af. Sindsdien is hij dolende. Peter vindt de meeste boeddhisten best aardig. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 10 februari 2025
    Zen Spirit studiegroep 'Het verborgen licht'-vanaf 10 februari 2025
  • 2 mei 2025
    Phowa Studieweek
  • 9 mei 2025
    Seminar Tenzin Wangyal Rinpoche
  • 12 mei 2025
    Maandagochtend meditatie in Amsterdam-West
  • 13 mei 2025
    Verdiepingsbijeenkomst Hand in hand met de Boeddha
  • 13 mei 2025
    Dinsdagavond op even weken samen mediteren in Almere Buiten
  • 13 mei 2025
    Oude boeddhistische inzichten voor geslaagde moderne relaties
  • 13 mei 2025
    Oude boeddhistische inzichten voor geslaagde moderne relaties
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Weet jij wat een anker is? Test jezelf!

    Hans van Dam - 2 mei 2025

    Deel 3 van een 5-delig dwaalgesprek over de mystieke roos.

    ‘Het leven zelf is zazen’

    Wim Schrever - 28 april 2025

    De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.

    Geschiedenis als wapen deel 1

    Kees Moerbeek - 20 april 2025

    President Vladimir Poetin zei in 2014: ‘Onze collectieve herinnering bepaalt onze cultuur, onze geschiedenis en onze tegenwoordige tijd. En onze toekomst zal worden gevormd aan de hand van onze historische ervaring.’ Hij is het zelf die actief deze herinnering en ervaringen vorm geeft en propageert. Ivo van de Wijdeven schrijft dat in de Sovjettijd er nog werd gegrapt dat het land een zekere toekomst had, maar een onvoorspelbaar verleden. Onder Poetin is Ruslands geschiedenis als in beton gegoten. Er is maar één historische waarheid en deze is verankerd in de grondwet en de Nationale Veiligheidsstrategie.

    Jaloerse goden te slim af – de geschiedenis de baas…?

    gastauteur - 13 april 2025

    Hongersnood in een hermetisch afgesloten kuststrook die onwillekeurig aan de vernietigingskampen van weleer doet denken, besmet met meer dan een zweem van genocide… Regeert Adolf Hitler over zijn graf heen? Want bestaat Israël niet bij diens gratie? Zou zonder die bittere nazi-erfenis Palestina als land van drie monotheïstische religies niet nog gewoon zo heten? Is de grond er niet vervloekt, juist door godsdiensten die, gevoed vanuit één fictieve bron, vervolgens als protestbeweging steeds in chronologische volgorde aan haar voorgangster ontspruiten, waarmee de kiem voor een eeuwigdurende vete om de absolute waarheid is gelegd? En claimt niet elk van deze broeder- of zusterstromingen dat stuk met hun aller bloed doordrenkte aarde, aanvankelijk voor Abrahams JHWH, vervolgens voor Jezus’ Vader en ten slotte voor Allah – drie godheden die, in verbitterde onderlinge jaloezie verwikkeld, strijden niet alleen om religieuze hegemonie, maar ook om de profane en politieke macht?

    Wat is quiëtisme?

    Hans van Dam - 27 maart 2025

    Over het stillen van de wil.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Het pad uit het woord
    • Het jaar 2025 – dag 128 – eigen vrijheid eerst
    • Boeken – De Vallei van Troost
    • ‘Gebruik de rechter niet als zondebok voor falend beleid’
    • Boeddha’s pleegmoeder is een voorbeeld voor boeddhisten op Moederdag

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.