• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Columns » Paul de Blot » ‘Laat de mensen werken en zorg in de eerste plaats voor werkverschaffing’

‘Laat de mensen werken en zorg in de eerste plaats voor werkverschaffing’

2 september 2013 door Paul de Blot

Bezuiniging is nu een alles vernietigend virus geworden dat in alle geledingen van de maatschappij is doorgedrongen en al verschillende epidemieën heeft veroorzaakt. Voor de economische ontwikkeling blijkt dit virus dodelijk te kunnen zijn. Het ontslag is wellicht één van de ergste vormen van bezuiniging, want de werknemers kunnen zich daartegen nauwelijks verweren. Beide hebben alles met elkaar te maken.

De economische crisis is een onmiskenbaar feit. In een gezond economisch systeem mag er niet meer worden uitgegeven dan er binnenkomt. Dat is duidelijk. Het wordt onduidelijk als het om virtueel geld gaat, dat vaak ongrijpbaar blijkt. Moeten we bezuinigen of de schuld laten oplopen? Eigenlijk weet niemand er een duidelijk antwoord op. Wel is duidelijk dat geld niet uit de hemel komt vallen maar het product is van mensen. Het zijn mensen die met hun kennis en creativiteit geld moeten maken en daarmee de epidemie van bezuiniging moeten genezen. De tragiek is echter dat de mensen die dit moeten doen ook wegbezuinigd zijn. Kortom: de mensen die het geld moeten maken worden eenvoudig ontslagen, de geldproductie stagneert, de schulden groeien en de crisis groeit aan. Dat is de vicieuze cirkel. Quo vadis?

Het antwoord is duidelijk : laat de mensen werken en zorg in de eerste plaats voor werkverschaffing. Dan wordt er geld gemaakt en geld uitgegeven. Dan kan de economie weer groeien. Met name investeren in de jeugd en in jonge mensen is van het grootste belang want zij moeten in de toekomst onze geldvoorziening garanderen. Op het onderwijspersoneel mag in geen geval worden bezuinigd. Maar wat gebeurt er?

Er wordt er op grote schaal gesneden in het werknemersbestand, vaak preventief om verliezen te voorkomen. Het ontslag van mensen is wel de grootste kapitaalvernietiging die mogelijk is. In de mensen ligt de vakkundigheid van een bedrijf opgeslagen. Die gaat bij ontslag verloren en kan nooit meer worden teruggehaald uit handboeken of cursussen. Verlies aan geld en apparatuur kan worden hersteld maar verlies aan expertise nooit. Die kennis bezitten de mensen als impliciete kennis, die door het ontslag niet meer expliciet gemaakt kan worden en voorgoed verloren gaat.

De economische terugval kan steeds erger worden omdat er te weinig mensen zijn die er iets aan kunnen doen.. Kapitaalvernietiging wordt niet alleen veroorzaakt door ontslagen, maar ook door de hoge lasten van de werkloosheid zelf. Die kost ook geld, want de mensen en gezinnen moeten leven en steeds meer naarmate de stilstand langer voortduurt.

De economische neergang wordt ook veroorzaakt door incapabele bestuurders waardoor miljoenen euro’s uit de schatkist verdampen. Zie bijvoorbeeld het drama bij de woningbouwcorporaties en die bij de scholen in het voortgezet onderwijs. Het besef om verantwoord met het geld van de belastingbetaler om te gaan is afgenomen en daardoor snijdt de bezuinig nog dieper.

De ontslaggolf zal nog meer ellende veroorzaken als er door de werkloosheid gezinnen uiteenvallen of verzieken. Wat gebeurt er als een kostwinner met kleine kinderen geen inkomen meer heeft? Welke traumatische gevolgen heeft dit voor de kinderen? In hoeverre heeft dit invloed op de criminaliteit en de maatschappelijke onrust? In hoeverre betekent dit extra werk voor de zorgsector? Dat zijn vragen, maar zeker is dat de toename van deze slachtoffers van de bezuiniging steeds meer geld gaat kosten, geld dat steeds minder beschikbaar is.

Quo vadis? Wie moet het doen? Wie is hiervoor verantwoordelijk? Het antwoord is duidelijk: de staat. Maar de staat dat zijn wij als belastingbetalers en medeburgers. Wat doet ieder van ons om te bezuinigen of de pijn van de bezuiniging te helpen verzachten? Ik ken bedrijven waar de werknemers bereid waren voor minder salaris te werken om ontslagen te voorkomen. Daardoor konden ze verder gaan en weer groeien. Ik ken ook bedrijven waar de werknemers daartoe niet bereid waren. Er volgden ontslagen en alles lag plat. In een crisis liggen altijd nieuwe kansen en mogelijkheden. De kunst is om er gebruik van te maken. Hoe doen we het?

Paul de Blot

 

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Paul de Blot Tags: Arbeid en werk, armoe, bestuurders, bezuiniging, crisis, ontslagen, Paul de Blot

Lees ook:

  1. Het verloren gaan van het menselijk gezicht…
  2. Digitalisering van de mens
  3. We tuimelen van de ene crisis in de andere
  4. Paul de Blot – ‘Een tegenstrijdige economische ontwikkeling’

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. JJK zegt

    2 september 2013 om 17:01

    Het punt is dat ‘waarde’ en ‘geld’ door elkaar heen worden gebruikt in je betoog.

    Het huishoudboekje van de staat gaat over geld.
    Hoe goed het gaat in een land gaat over waarde.

    De echte in-real-life (IRL) economie gaat over het creeeren en benutten van waarde. Geld is een ruilmiddel dat het verhandelen van (dingen van) waarde mogelijk maakt.

    Dus de waarde die je maakt moet meer zijn of gelijk aan wat je opmaakt of gebruikt. Dat is per definitie zo. Het geld maakt dat ingewikkelder. Waardestromen, neergeslagen in geld, kunnen cumuleren, in tijd en plaats reizen, en de echte IRL-economie zo dus verstoren.

    Elk tekort in waarde is ook een overschot. Als we kans zien om zo te kijken, dan zien we ook net zoveel kansen als bedreigingen. Niet in geld maar in waarde kijken dus. Een tekort aan waarde-creatie (werk) is een overschot aan potentie…. die potentie zou door de politiek herkend en benut moeten worden. Maar de politiek denkt niet in waarde. Ze denkt in geld. Wat een blinde vlek oplevert voor de enorme potentie die we met zijn allen hebben.

    Voorbeeldje van geld versus waarde:
    Als elke burger een uur per week gaat schoonmaken bij de buren, en de buren weer bij jou, en we doen dat tegen een normaal uurtarief, dan creeeren we geen enkele toegevoegde waarde! Nul, niets. Maar de economie in geld zou fantastisch vergroten! alle problemen opgelost…. In geld dan.
    Voorbeelden die andersom werken kun je zelf wel bedenken. Dus in geld gelijkblijvend maar in waarde enorm vergrotend (de potentiele workforce waarde laten creeeren. )

    Geld is heel erg handig en goed om met gecreeerde waarde in tijd en plaats te kunnen schuiven (Giften, belastingheffing, sparen, investeren, etc etc). Daar de vertaling van waarde naar geld en vice versa ook maar een klein beetje fout te doen, loopt alles in het honderd.

    Zoals dagelijks in de krant is te lezen…

    Verander de geld-definitie, verbeter de compatibiliteit met waarde, en de goede waarde- en dus geld-creeerende ideeen overstromen ons……

    Dat heeft niet eens met links of rechts denken te maken, dat is meer een gevoeld rechtvaardigheids- en herverdelings-vraagstuk. Gevoelde rechtvaardigheid in het denken in individuen en/of collectieven. Daar kun je anders over denken, dat is een politiek vraagstuk. Het is geen economisch of waarde-vraagstuk.

  2. M.R.Biesheuvel zegt

    2 september 2013 om 17:03

    Waarom geld dit alleen in een economische crisis. Ik ben mijn baan kwijtgeraakt in de gouden jaren, ik was toen deels afgekeurd. Nou ja, dan is het exit voor je kom je nooit meer aan een baan. Waarom dit soort artikels nu ineens?

Primaire Sidebar

Door:

Paul de Blot

Paul de Blot SJ is hoogleraar business spiritualiteit aan de Nyenrode Business Universiteit. pauldeblot.nl 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 27 juni 2022 - 3 juli 2022
    Zomer Retraite met Losang Gendun
  • 2 juli 2022
    Zazenkai Zengroep Oshida met Helma Jifu Vulink
  • 3 juli 2022
    Kum Nye Yoga op zondag | Online
  • 4 juli 2022
    Open Les Kum Nye Yoga en Meditatie | Live op ma-di-wo
  • 4 juli 2022
    Online course The Twelve Links of Interdependent Origination
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boekbespreking – Michael Bakoenin, God, de Staat en andere vormen van dictatuur

Erik Hoogcarspel - 30 juni 2022

Nog steeds, ook op de klimaatdemonstratie van 19 juni jl., ziet men groepen in het zwart geklede jongeren mee demonstreren die zich presenteren als vertegenwoordigers van het anarchisme. Deze groepen kunnen in het buitenland erg agressief optreden en zelfs banden onderhouden met extreemrechts. Vele oppassende burgers zien het anarchisme aan voor een uiting van jeugdige overmoed, die vanzelf wel zal overgaan. Hoe kun je immers een staat besturen zonder regering? Was het anarchisme niet een soort extreem communisme en hebben we niet gezien dat het communisme gewoon een slecht systeem is?

Boekbespreking – Renée Girard, de romantische leugen en de romaneske waarheid

Erik Hoogcarspel - 14 juni 2022

Volgens de literatuurwetenschapper René Girard (1923 – 2015) worden we juist niet als een uniek zelf geboren. Dit is volgens hem een romantische leugen waarmee we onszelf voor de gek houden. We ontwikkelen ons niet eens tot een uniek zelf, want in de regel worden onze keuzes niet gemotiveerd door een eigen unieke behoefte. We willen meestal graag hebben wat anderen al hebben, juist omdat die anderen dit willen hebben.

Hein Thijssen – ‘God was gewoon een implantaat’

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Wanneer precies weet ik niet meer, maar op een bepaald punt in mijn leven brak mijn kritische geest open. Ik kan me ook niet meer herinneren hoe en op grond waarvan, maar er brak een periode aan waarbij ik me serieus begon af te vragen: hoe kom ik aan het begrip god’? God zat in mijn hoofd als een vage, vormloze massa. Ik moest toen heel nuchter vaststellen dat het begrip ´god´ geen weten was, geen ervaring, maar mij door mensen in  mijn omgeving was aangepraat, in mijn geest was geplant. God was gewoon een implantaat.´

Hein Thijssen – ´Het leven is een schijtende merel´

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Alleen voor een ontwaakte is het achtvoudige pad een natuurlijke zaak’

Boekbespreking – Bernard Mandeville, een ondeugende denker?

Erik Hoogcarspel - 9 juni 2022

Bernard Mandeville (1670 – 1733) werd geboren in een gegoede remonstrantse familie te Rotterdam. Hij studeerde in Leiden en vertrok tegen het einde van de 17e eeuw naar Londen om er een medische praktijk op te zetten. Daar schreef hij eerst luchtige stukjes proza in tijdschriften, maar later publiceerde hij ook over geneeskunde en economie. Zijn bekendste boek is “De fabel van de bijen”.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

over ons

Recente berichten

  • Het jaar 2022 – dag 180 – debat
  • Boeddhistische doeners en denkers – de serie (58)
  • Dôgen over meditatie en verlichting
  • Wakker Dier – Nederland telt 999 megastallen
  • Boekbespreking – Michael Bakoenin, God, de Staat en andere vormen van dictatuur

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens