Vandaag wilde ik de groene omgeving van de Kloosterbunker kuisen, ik had de hogedrukspuit al in de hand. Maar besefte opeens wat een oneigenlijk middel dat is, de opgewaardeerde en agressieve kracht van water- als vernietiger van het leven ondergronds en in het gras.
Even later maakte ik met een zeer zachte borstel (ZZB) de groene omgeving schoon. Het blije keverkoor zong het lied: ‘Hoog op die gele wagen…’
Op de A12 worden mensen als onkruid weggespoten.
Moedig voorwaarts!
Moge iedereen gelukkig en gezond zijn, met name jij.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Ludo zegt
And we are put on earth a little space,
That we may learn to bear the beams of love.
(William Blake, Songs of Innocence)
Warme groet en hou jullie taai!
Ludo