Sinds een paar weken lijd ik aan een psychiatrische dwangstoornis: het gedwongen bestuderen van wenkbrauwen. Het begon ineens, het viel mij op dat er zoveel soorten wenkbrauwen zijn. Krachtige, fraaie, buigende, vormende. Eerst bij mensen op de tv, in praatprogramma’s, zelfs Het Journaal. Ik ging bepaalde types wenkbrauwen koppelen aan bepaalde personen, maar dat was geen succes. Arbeiders hebben soms mooiere wenkbrauwen dan wetenschappers, journalisten en zo. Er is geen peil op te trekken. Je (ik) zou ook snel kunnen discrimineren op basis van types wenkbrauwen. Sommigen uit de weg gaan.
Wenkbrauwen zijn essentieel voor het gezicht. Niet alleen vanwege de praktische functie om de ogen te beschermen tegen vuil, zweet en stof. Maar ook om expressie te geven, om de ogen meer te doen spreken. Verschillende studies tonen dan ook aan dat wenkbrauwen het meest opvallende kenmerk zijn van een gezicht. Ze accentueren een bepaalde emotie, geven karakter en maken een persoon interessant. De vorm, de kleur, de dikte, alles heeft invloed op hoe je overkomt. Zo beleef ik dat.
Ik moet ernstig waarschuwen om deze afwijking over te nemen. Ze is verslavend en voor je het weet zie je alleen maar de wenkbrauwen van degene die tegenover je zit en met je in gesprek is. Ik heb dat de laatste weken, als in een hypnose verdrink ik in de brauwen, ik zoom als het ware in. Hoor nog wel de stem, gekoppeld aan wenkbrauwen.
De meeste zijn prachtig en aangenaam, divers van vorm en dikte en kleur.
Moedig voorwaarts!
Moge iedereen gelukkig en gezond zijn, met name jij.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Wouter ter Braake zegt
Deze afwijking doet mijn wenkbrauwen fronsen.
Wulf zegt
Ik doe tegenwoordig hetzelfde maar dan voor het lichaamsdeel waar wenkbrauwen aan vast zitten, nl het hoofd. De mate waarin het geschud wordt om woorden kracht bij te zetten. Spanjaarden doen dat met hun handen, onze politici doen het meer en meer met hun hoofd met oud minister Hoekstra als kampioen. Helpt het hen mee aan geloofwaardigheid…?
Joop Ha Hoek zegt
Ik opteer toch voor de brauw, er zijn ook mensen die Brauw heten van hun achternaam. Om jaloers op te worden.