• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » B’eter – mijn bio van vroeger is nu vega

B’eter – mijn bio van vroeger is nu vega

5 augustus 2023 door Joop Ha Hoek

Ik ben een echte stedeling maar er stroomt ook veel platteland bloed door mijn aderen. Dat zit zo: Mijn opa, de vader van mijn vader, Johannes (Jan) Vink, was een befaamd dahliakweker, hij kweekte onder andere de zwarte dahlia, en had een stuk grond op Terbregge, die haar naam ontleent aan de brug over de Rotte, de naamgever van Rotterdam. Oorspronkelijk ‘bij de brug’ of te wel ‘Terbrugge’ later verbasterd tot Terbregge. Dat voert terug tot het eind van de 13e eeuw. Terbregge ligt op loopafstand van Rotterdam-Noord, het Oude Noorden van Rotterdam, waar ik tot mijn achtste als kind woonde. Het was een van de mooie en groene buitengebieden van Rotterdam.

Als kind/tuinder bij het huisje.

Na de dood van mijn opa, die ik persoonlijk nooit gekend heb, geboren in Delfshaven in de Tulpenstraat, en overleden in 1935 (vijfenvijftig jaar oud) werd het stuk land, waarop zijn kwekerij, verdeeld onder zijn zoons en de vier eerdere kinderen van mijn oma, Sophia Hoek. Wij noemden het stuk grond van mijn vader de tuin. Alle zes kinderen in ons gezin werden ingeschakeld om fruit en groenten te oogsten op die tuin, waarop ook een houten huisje stond, waar we met nat weer konden schuilen en ook een pot thee gezet werd. In de herfst en winter lagen op kranten in dat huisje bruine bonen te drogen, maar ook op de zolder van ons huis in Noord, want de oogst was vaak overvloedig. En werd gedeeld met andere familieleden die in Het Oude Noorden woonden. Allemaal arbeiders.

Terbregge nu.

Mijn vader was van de bio. In de tijd dat het nog geen mode was, decennia terug, was hij wars van het spuiten met DDT om luizen en ander (on)gedierte op groenten en fruit te doden. Inplaats daarvan groeiden er Afrikaantjes, plantjes die nu geplant worden om de grond te verbeteren en hongerige insecten van de gewassen weg te houden. De bedden waarin de groenten groeiden waren smal, zodat je er makkelijk bij kon en geen plantjes hoefde te vertrappen. De planten in de tuin werden gevoed met natuurlijke mest van dieren. Bonen groeiden omhoog tegen bonenstaken, vastgebonden met zogenaamd tuinderstouw.

Tegen gaas bloeide het Lathyrus, ook wel pronk- of siererwt genoemd, heerlijk geurend en prachtig van kleur, om vlinders en bijen te lokken. En ook andere bloemen, dahlia’s ook, natuurlijk. De gewassen werden besproeid met water uit een brede en diepe sloot die de afscheiding vormde met onze tuin, het stuk landbouwgrond. Er lag een smalle plank overheen, de toegang naar onze tuin vanaf de dijk. Levensgevaarlijk smal. Ik ben als jongetje bijna in die sloot verdronken toen mijn twee jongere broertje van die plank viel en mij aan de benen meetrok de sloot in. We zijn gered door mijn moeder die twee plukken haar nog een keer aan de oppervlakte van het water zag verschijnen. Haar kinderen.

Wij kenden in die tijd geen bio of vega, al zal die stroming er best wel kunnen zijn geweest. Er groeiden appels, pruimen en peren aan de bomen, bessen en aardbeien aan planten en struiken, we noemden dat fruit. Tegenwoordig bio, de prijs is ernaar. Soms wel een beetje wormstekig maar dat sneden we weg. Andijvie, sla, komkommers, kool, bonen, noemden we gewoon groenten. Van koolsoorten werd in grote bruine aardewerk Keulse potten op zolder zuurkool gemaakt, met een plank en een theedoek en een kei er overheen, want dat spul kon nogal gisten (en stinken). Ook sperziebonen werden ingemaakt, we aten ’s winters vaak zuurkool en bonen, ook bruine bonen en erwten, zeg maar naar het seizoen. Wim Zonneveld zong het al: Wat was het leven eenvoudig toen.

Mijn vader zorgde voor betere opbrengsten door rassen van fruitbomen te kruisen, takken te enten. In een archiefdoos heb ik nog een van zijn knipmessen waarmee hij dat deed. Zaad voor groenten kocht hij bij de in 1924 geopende zaadhandel De Zwaan aan het Zwaanshals in Rotterdam, een initiatief van Rijk de Zwaan die uit een familie van zaadtelers en zaadhandelaren uit Enkhuizen stamde, dat eind negentiende eeuw opkwam als centrum voor zaadproductie. In 1932 bouwde hij in Bergschenhoek bij Rotterdam eigen faciliteiten voor zaadteelt en veredeling om zelf de kwaliteit te kunnen controleren.  Het bedrijf ontwikkelde na de Tweede Wereldoorlog snel en verhuisde naar De Lier in het Westland. Zwaan heeft nu veel vestigingen in het buitenland en houdt zich bezig met zaadveredeling, ook met het oog op de problemen van gewassen die gepaard gaan met de milieuveranderingen.

Het Zwaanshals komt uit op het Noordplein dat aan de Rotte grenst en waar vroeger per platboomschuit groenten van boeren en kwekers werden aangevoerd om elders te worden verkocht. Tegenwoordig is er elke zaterdag een Rotterdamse Oogstmarkt, een wekelijkse boerenmarkt. Dé plek voor super verse en smaakvolle producten, voor een eerlijke prijs en rechtstreeks van de makers.

 

Categorie: B'eter, Columns, Geluk, Gezondheid, Joop Hoek, Voedsel Tags: bio, dahliakweker, De Zwaan, groenten en fruit, Johannes Vink, onbespoten, Terbregge, vega

Lees ook:

  1. Het jaar 2021 – dag 127 – tuinwerk
  2. Het jaar 2023 – dag 107 – heimwee
  3. Het jaar 2022 – dag 89 – het dorp
  4. Het jaar 2022 – dag 278 – voedselbos

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Joop Ha Hoek

Joop Ha Hoek, volger van de dhamma en redacteur. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door
  • Locaties
  • Overzicht op kaart

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

16 nov
Oriëntatiebijeenkomst Lotus Team Project
16 nov 23
09 dec
Oriëntatiebijeenkomst Opleiding tot Kum Nye trainer
9 dec 23
10 dec
Meditatiedag “De vier verblijfplaatsen van het hart”
10 dec 23
10 dec
Tibet festival in Amsterdam
10 dec 23
10 dec
Medicijnboeddha ceremonie
10 dec 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Tolerantie: verbinding is alleen mogelijk met zelfkritiek

    Kees Moerbeek - 3 december 2023

    Ondanks het feit dat het begrip in de loop van de geschiedenis verschillende betekenissen kreeg, bleef de grondbetekenis herkenbaar. Kort en bondig noemt Schuyt tolerantie op bladzijde 8: ‘de onderdrukking van de neiging anderen te onderdrukken.’

    ‘Amerikaans centrum Heartwood organiseert eerste bijeenkomst van overlevenden misbruik door boeddhistische leraren’

    gastauteur - 27 november 2023

    'Het samenkomen liet ons stralen. Beloftes om elkaar volgend jaar weer te ontmoeten. De hoop dat andere overlevenden zich bij onze gemeenschap kunnen aansluiten. Heartwood is de enige plek op het internet die ons samenbrengt. Onze adviesraad en medestanders staan in de frontlinie en bieden hun juridische expertise, academische bijdragen en zuurverdiende kennis aan om dit mogelijk te maken. Sommigen zullen zeggen dat we wandelende wonderen zijn. Daar zijn we het mee eens.’

    VrijdagZindag – anatomie van de zwervende kiezer

    André Droogers - 24 november 2023

    Het aanbod aan betekenisgeving was met zesentwintig partijen zeer divers. Daarin verschillen we van Engeland of de VS. Sommige partijen hebben een ideologische basis, andere partijen bestrijden juist ideologieën. Populistische lijsttrekkers vielen op door hun onderbuikspreken, naar eigen zeggen namens het zwevende volk. Enkele partijen gebruikten de democratische verkiezingen om de democratie welbewust uit te hollen. Nogal wat partijen mikten op proteststemmen of op nationalistische sentimenten. Soms kwam men met voorstellen die tegen de Grondwet ingingen en bevolkingsgroepen discrimineerden. En dan waren er ook nog one-issuepartijen en deelgroeppartijen. Hoe plooiden die het algemeen belang met hun particuliere wensen?

    Taigu – Percepties over Palestina, een essay voor boeddhisten

    Taigu - 21 november 2023

    Gautama bevroeg en gaf raad aan wereldse heersers met snode plannen. Juist spreken, een van de onderdelen van het Achtvoudig Pad, was voor hem een middel om zijn middenweg aan de man te brengen. Dus waarom zou spreken in moeilijke omstandigheden een beletsel kunnen zijn voor boeddhisten en hun leraren? Wat is er mis met je verdiepen in de standpunten en gevoelens van anderen, voordat je in hun ogen genocide preekt wanneer je in een daad van protest uit volle borst de leuze ‘From the river to the sea’ scandeert om jouw steun voor de bevrijding van de een ten koste van de ander uit te drukken?

    Wie mediteert er nu eigenlijk?

    Erik Hoogcarspel - 20 november 2023

    Stel je voor dat je weer eens zit te mediteren en dat het allemaal deze keer erg goed gaat. Je aandacht blijft redelijk bij de ademhaling hangen en wordt alleen af en toe afgeleid door voorbijgaande marginale gedachten. Opeens realiseer je je dat de ademhaling helemaal vanzelf gaat en dat de gedachten zich van niemand en niets iets aantrekken. Het is niet jouw ademhaling, het is gewoon ademhaling, het zijn niet jouw gedachten, het zijn gedachten. Je bent er niet, maar dat hoeft ook helemaal niet. Je begrijpt opeens wat de Boeddha bedoelde met zijn uitspraak dat de werkelijkheid zonder zelf is, anātman.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Het jaar 2023 – dag 341 – haat
    • Wat de wereldliteratuur ons kan leren
    • De Boeddhistische blik – goed leven, goed sterven
    • Boeddha in de bajes – Peter
    • Restauratie Chari-klooster in Bhutan volgend jaar afgerond

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.