In het Waddengebied is veel ‘in principe verboden.’ Het is zo’n kwetsbaar gebied. Vanaf de jaren zestig streed de ‘Landelijke Vereniging tot behoud van de Waddenzee’ al tegen de vervuiling en andere bedreigingen. Bijvoorbeeld fel inzake de lozing van afvalwater van fabrieken en bedrijven. Dat gebeurde al 50 jaar geleden. Afvalwaterlozing werd in principe verboden, gerechtvaardigd vanuit veel nationaal en internationaal onderzoek, processen en acties. Ja ‘in principe’, het klinkt dapper, maar blijkt een rekbaar begrip.
Op de website van de Waddenvereniging van enkele dagen geleden lees ik dat er nog steeds veel afvalwater geloosd wordt, afkomstig van ‘bijna zestig’ bedrijven. Vervuild water. Uiteraard trekt de Waddenvereniging hiertegen ten strijde. De Unesco heeft het Waddengebied een natuurgebied van wereldallure genoemd. Maar de overheid trekt zich daar kennelijk weinig van aan. Dan duikt weer de formulering op van ‘het principe’. ‘In principe’ mag geen (vies) afvalwater geloosd worden. Maar het gebeurt.
Eens temeer blijkt dat de regering natuur en wet aan haar laars lapt. Van goed prioriteiten stellen heeft men evenmin veel verstand. Wanneer iets principieel bepaald wordt dient dat prioriteit te zijn, en geen bijzaak. Er vallen hier prioriteiten te onderbouwen voor de politiek. Voor iets heel anders dan stiekem de aarde en de natuur te miskennen.
Renske zegt
Helemaal mee eens!
En mooi geplaatst onder het artikel over XR en (weer) de rol van de overheid.
Roelof de haan zegt
Ja, het is om wanhopig van te worden zoals wij met onze wereld omgaan. Maar vluchten kan niet meer, want zelfs als je geld genoeg hebt om die reis te maken naar wat jouw reisbureau als het paradijs omschrijft, staan ook daar mensen in de rij te luisteren naar een gids die ons uitlegt waarom het zo mooi is wat wij zien. Wat een massale armoede. Wat een verkwisting. Wat een overschot aan domme mensen. Of mag ik dat laatste niet zeggen? Goed, dan neem ik dat terug. Weet je wat? Dan geven we gewoon onze regering de schuld.