Het jaar 2023 – dag 136 – gansvlucht

Vanmorgen erg vroeg vloog een luid gakkende formatie ganzen in noordoostelijke richting langs de Kloosterbunker. Het was een prachtig gezicht.

Maar deze schuwe columnist vroeg zich meteen af: komen ze aan of trekken ze weg? Zien ze van hoge afstand de overstromingen, de enorme bosbranden, de droogte, een tekort aan voedsel en water, het sterven van veel mensen door een veranderend klimaat. Gaan ze er vandoor?

En als ze vertrekken, waar vliegen ze heen?

Ik ben somber gestemd over de toekomst van de mensheid. Gisteren dacht ik heel egoïstisch: ik ben blij dat ik al op leeftijd ben, hoef alleen mijn eigen sterven mee te maken, niet dat van de mensheid. Maar zo mag ik natuurlijk niet denken, ik heb kinderen, twee kleinzoons, familie met kleine kinderen, een vriendin, vrienden, mensen die ik niet ken en willen leven. Miljarden mensen op de hele aarde.

Vluchten kan niet meer, zong Frans Halsema ooit. Is dat aan de orde, is er nog een kentering mogelijk?

Moedig voorwaarts!

Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.