Ik was ontroerd toen ik vandaag de beelden in Het Journaal zag van redders van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) die donderdagavond 25 opvarenden van het zinkende zeilschip Leafde fan Fryslân voor de kust van Vlieland redden.
Het zijn mensen zoals wij die echter nooit nee zeggen. Ongeacht wie er in het water dreigt te verdrinken, ze zijn er, ook als golven hun reddingsboot aan het zicht onttrekt. Ze zijn er voor de ander.
Niet zo gek ver daar vandaan, in Alkmaar, ging diezelfde avond een aantal Nederlandse voetbalsupporters Britse fans te lijf, omdat de Nederlandse club had verloren van de Britse tegenstander.
Eén donderdagavond, liefde en geweld.
Moedig voorwaarts!
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.