Het gebouw van de Kloosterbunker staat in een schone omgeving. Er is niet of nauwelijks zwerfvuil te zien. Dat draagt bij aan een innerlijke rust, het Eftelinggevoel, papier hier…
Is het schone schijn? Want deze week zag ik aan de overkant van het parkje waarin de Kloosterbunker een man met een grijpstok en een plastic zak in de hand spiedend rondlopen. Uit de stenen bakken rond de bomen haalde hij blikjes, plastic en ander zwerfvuil en deed dat in de zak.
Uit wijkinformatie weet ik dat het om vrijwilligers gaat die de boel extra schoonhouden. Ze lopen ook in de natuur en in de oertuin iets verderop.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
