Ik reed laatst in de Maastunnel van Zuid naar Noord. Het is een oude tunnel met twee banen in elke richting. Overal hangen detectoren, je mag er niet harder rijden dan vijftig. De tunnel was goed gevuld en iedereen hield zich aan de toegestane snelheid.
Ineens hoorde ik het geluid van een sirene en zag achter in de rij een blauw zwaailicht. Op zich wel merkwaardig omdat een sirene en zwaailicht betekenen dat de bestuurder van een politiewagen/ambulance/bewakingsdienst voorrang wil en dat dat in de tunnelsituatie niet mogelijk was.
Ik overwoog om aan de kant te gaan staan, maar dat was natuurlijk niet mogelijk. Of harder te rijden om leegte te creëren. Maar er zaten tientallen auto’s voor me. En hoe kan ik later de boete aanvechten wegens te hard rijden. Wie gelooft me?
Ineens waren sirene en zwaailicht verdwenen. En keerde de rust in de tunnel terug. Eenmaal uit de tunnel, er waren meer dan vijf banen, probeerde ik de auto te lokaliseren. Niks.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
