Ons mam wordt kleiner.
En met het krimpen wordt ze meer benaderbaar.
Ze krimpt tot een proportie die aanmoedigt tot knuffelen.
Ons mam krimpt. Alsof ook haar persoonlijke grens steeds kleiner wordt en haar goedlachse karakter op de voorgrond treedt.
Ons mam krimpt.., zeg ik!
Maar is het mijn moeder die krimpt of zijn het mijn gedachten die kleiner worden zodat ik haar kan zien?
Ja…, ons mam krimpt en ik krimp mee tot zelfde grootte, dezelfde golflengte…
