Mijn vriendin, kleindochter van zeevisser Thijmen, vraagt regelmatig wat ik aan het doen ben als ik de woorden nood, vergeten, uitkomst, God, trouw, morgenrood uitspreek. Is er nood aan een psychiater? Ik leg haar uit dat het de sterk verkorte versie is van het christelijk gezang Als g’ in nood gezeten is.
Als g’ in nood gezeten, geen uitkomst ziet, wil dan nooit vergeten: God verlaat U niet. Vrees toch geen nood, ’s Heren trouw is groot, en op ’t nacht’lijk duister, volgt het morgenrood. Schoon stormen woeden, ducht toch geen kwaad; God zal u behoeden, uw toeverlaat.
Ik zing het vaak helemaal als ik alleen ben, ben ik met anderen dan alleen bepaalde woorden. Ik wil niet alle beschikbare tijd in beslag nemen. Vroeger zong ik vaker de Internationale, maar nadat ik ben aangereden door een scootmobiel en daardoor niet meer zo mobiel ben en de vuist moeilijk meer kan heffen nu meer In nood gezeten.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
