In het water van het Veluwemeer zijn gisteren drie mensen verdronken, een vader, moeder en een kind. Een ander kind kon op tijd gered worden en ligt nu in het ziekenhuis. Het gezin was aan het kanoën toen het noodlot toesloeg.
Heel lang geleden stond ik als verslaggever op een zondagmiddag op de Parkkade langs de Nieuwe Maas in Rotterdam. Een man was met zijn auto en gezin het water ingereden. Later bleek met opzet, hij had financiele problemen. Duikers haalden een klein levend kind uit de auto op de bodem van de Maas. Ik zag ze uit het water opduiken met het kind in de armen. Ik ben dat beeld nooit vergeten. Zo schokkend.
Twee kinderen, zonder ouders, broertjes en zusjes. Een redding. Wat kan het leven toch verschrikkelijk wreed zijn.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.