Als ik door een raam van de Kloosterbunker kijk, zie en hoor ik boven de bomen, het bos, meren en de Rotte af en toe een vliegtuig in de lucht, al op behoorlijke hoogte. Opgestegen van wat vroeger vliegveld Zestienhoven was en nu Rotterdam-The Hague airport.
Ik ben tegen elke vorm van toeristisch vliegen- voor een bedrag waarvoor je bij een kruidenier niet eens je mandje kan vullen. Zelf vloog ik als toerist voor het laatst in 2004 met mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen, naar een bestemming in Zuid-Frankrijk. En toen kwam het besef dat al die gassen die door vliegtuigen worden uitgestoten ons milieu en leven verzieken.
Een zoon van een nichtje van mij is piloot, gezagvoerder in een vliegtuig. Hij is nog geen dertig maar wist al van jongsaf aan dat hij piloot wilde worden. Een jaar of zes geleden sloot hij een lening van 100.000 euro af bij een bank en ging de vliegopleiding volgen in de VS en Engeland. En na geslaagd te zijn trad hij in dienst bij buitenlandse vliegmaatschappijen. Zijn vaste standplaats is Schiphol maar momenteel vliegt hij vanaf Zestienhoven.
Dus de kans is groot dat als ik naar de zilveren vogel kijk die in de verte voorbij vliegt hij aan de stuurknuppel zit. Daarin zit het dilemma: ik gun hem de vervulling van zijn jongensdroom, een fijne baan maar ik ben ook tegen toeristisch vliegen.
Als ik moet kiezen kies ik voor het bestaan van de mensheid, waar hij ook deel van uitmaakt. Technici ontwerpen elektrisch aangedreven vliegtuigmotoren die minder vervuilend zijn. Hoop doet vliegen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.