Een paar weken geleden kocht ik een nieuwe bril, een leuk montuur, zwart en wat kleurtjes aan het eind van de poten, kleine glazen, scherp zicht. Ik zou zo blij moeten zijn als een aap, maar de bril heb ik maar een paar seconden op gehad en ligt nu in een prachtige groene – mijn lievelingskleur – brillenkoker op mijn werktafel. Elke dag kijk ik er naar.
Ik ben een vertraagde, met alles wat ik aanschaf, ook meubels, schoenen, kleding, gaat het zo. Het moet hiero een paar weken liggen voordat ik een voorwerp, kleding, in gebruik neem.
Zelf vind ik het niet raar, al is het wel bijzonder.
Mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen, maakt rare, draaiende bewegingen met haar handen langs het voorhoofd als ik het vertel. Gekte, drukt ze uit. Het deert me niet, tradities moet je in ere houden.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Jacob van Keulen zegt
Leuke illustratie: deze doet mij aan Splinter Chabot denken.
Ruud van Bokhoven zegt
Ach men zegt ook wel eens, “iedere gek heeft zijn gebrek”, maar is het wel zo gek, het is wel bijzonder. Maar wie heeft er last van, hoogstens de brillenbezitter zelf.
Moedig voorwaarts Joop.