Het jaar 2022 – dag 14 – tijdtekort

Het is niet zo dat er een situatie als die van voddenboer Stiefbeen in de Kloosterbunker dreigt de ontstaan, maar er staan en liggen wel overal dozen, mappen, blikken, ordners ook met zaken die nog moeten gebeuren. Of dat kan zal de tijd uitwijzen, want ik heb een tekort aan tijd. Vrees ik.

Oh zeker, aan het schrijven in het boek ‘Pap, vertel eens’, over mijn leven voor mijn zoon, kom ik nog wel toe, ik schat een maand, dan is het af. Maar er liggen ook nog tientallen filmopnamen over de afgelopen tien jaar die gemonteerd moeten worden, het archief van mijn overleden zus moet geordend, het familiearchief bijgewerkt, en dan nog de dingen die al lang hadden moeten worden gedaan, ook prioriteit hebben, die maar blijven liggen.

Elke dag herinner ik ze, kijk naar de dozen vol spullen, en daar blijft het bij. De dagen vliegen voorbij en ik leef heel geordend. Maar toch…

Is het erg als na mijn aardse vertrek de nabestaanden een zootje ongeordend vinden? Nee, dat niet, maar ik wil het voor mezelf, die orde en ordening. Heeft ook met respect voor het verleden te maken. De boel netjes achterlaten.

Vanmorgen bad ik tot de Heer van de Tijd en Genot en smeekte hem om een lang en gezond leven, nog zeker een jaartje of 25 er bij, Tijdheer. Er kwam geen enkele reactie op mijn smeekbede.

Hoeveel tijd mij nog gegeven is, weet ik niet. Op 29 december vorig jaar werd ik, de samengestelde delen die niet van zichzelf bestaan, verpletterd door een vrouw die haar scootmobiel in z’n achteruit zette. Gisteren was het mistig op de snelweg en wist ik niet waar in de auto de schakelaar voor de mistlamp zat. Een aanrijding is dan snel gebeurd.

Het gevoel dat ik tijd tekort heb jaagt me op. Hoewel ik natuurlijk de baas ben over mijn eigen ritme en leven. Alleen de tijd heb ik niet in de hand.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.