De sfeer in Nederland is aan het kantelen, zo lijkt het. Lange tijd leek het alsof burgers bang waren om zich in het mede door corona veroorzaakte geweld in de samenleving te roeren, het op te nemen voor politie, ambulancepersoneel, brandweerlieden en andere hulpverleners die werden bedreigd, met stenen of met brandbommen bekogeld.
De kanteling leek zaterdag op gang te komen, na de rellen in Rotterdam. Politiemensen, brandweermensen en ziekenbroeders werden bedreigd, stenen uit de stoep gerukt en naar de politie gesmeten, brand gesticht. Rotterdammers spraken zich uit dat ‘ze met de poten van onze mooie stad af moeten blijven’. Deze week overmeesterden twee burgers een man die een politieagente bedreigde, ze raakte licht gewond. En een groep burgers verzamelt uitspraken van Willem Engel, de voorman van viruswaarheid, om die aan het OM voor te leggen, de ondertekenaars van de aanklacht willen dat Engel wordt vervolgd wegens opruiing en misleiding met zijn uitspraken over de ernst van de coronapandemie. Het is aan de rechter daarover te oordelen.
Gisteren werden twee relschoppers die vrijdag geweld niet schuwden op de Rotterdamse Coolsingel door de rechter veroordeeld tot gevangenisstraffen. De rechter vond het opleggen van een taakstraf een belediging voor de politiemensen die vrijdag rechtsgang en democratie verdedigden. Een van de verdachten betuigde spijt, de ander huilde toen de rechter sprak over haar gedrag. De celstraffen hebben gevolgen voor de relschoppers, voor hun baan en toekomst.
De Rotterdamse politiechef Fred Westerbeke sprak vandaag tegen de leden van de Rotterdamse gemeenteraadscommissie over een ‘ongekende en gerichte aanval op mijn mensen’, afgelopen vrijdag. Politie en justitie proberen ‘meer zicht’ te krijgen op groepen die bij deze rellen betrokken waren. ‘Mensen in zwarte kleding. Veel groepen doen het, ook op andere plekken in het land. Wie er allemaal precies achter zitten, daar doen we onderzoek naar.’
In mijn leven heb ik al eerder een maatschappelijke kanteling meegemaakt. Maar dan andersom. Het was in de hippietijd, in de jaren zestig van de vorige eeuw. Jonge mensen, burgers, eisten een andere samenleving, meer emancipatie, organisch, flower power, minder meer, en de overheid trad ogenschijnlijk terug. Hippies leken het voor het zeggen te hebben. Universiteiten werden bezet door studenten, er leken grote veranderingen op til. Na jaren waren het de bestuurders, de autoriteiten, die zich weer lieten gelden. En het werd weer als vanouds, maar dan een beetje anders.
Soms heeft een maatschappij tijd nodig om zich te kunnen verweren. Het lijkt dan alsof de meerderheid het eens is met nare gebeurtenissen. Geweld in de samenleving. ‘Blijf met je poten van mijn mooie stad’, zei een Rotterdammer. Twee burgers die een man aanhouden die een politieagente mishandelt.
Dat is samen leven, een samenleving, we zijn voor elkaar verantwoordelijk, willen elkaar niet ziek maken of beschadigen, toch. Kantelen is mooi als dat tot resultaat heeft dat wij en zij verdwijnen. Dat we de ander niet als vijand willen zien. Dat het recht z’n loop krijgt, er vrijheid van meningsuiting is. Ook vrijheid van demonstratie. Dat er rust komt in onze harten en geest. Het is een kwestie van durf en doen.
Moedig voorwaarts!
Bert Dorrestijn zegt
Mooi verwoord Joop. Ik denk dat veel afhangt van wederzijds respect en compassie voor elkaar. Het zijn moeilijke tijden en alleen samenwerking kan ons hier doorheen helpen. Destructief gedrag tijdens demonstraties werkt contraproductief. Er zou waarschijnlijk meer begrip zijn als er werkelijk met vreedzame intenties lucht gegeven werd aan de angsten en onzekerheden van deze tijd vermoed ik