Eind van de ochtend gaf ik de kuipplanten op het balkon van de Kloosterbunker water, het is grijs weer, veel wind ook, ik buig naar een plant toe, ruik de geur van de late herfst, laat omdat die geur anders is dan de vroege, en ineens ben ik een jongen van een jaar of negen, het is al om vijf uur donker, in de winkels van De Gruyter, ook een vlakbij mijn huis, liggen banketstaven en suikerbeesten, chocoladeletters ook, de Goedheiligman is onderweg, ik geloof niet meer maar toch weer wel, de wereld is in afwachting, een oude man op een wit paard met toen nog zwarte knechten, kinderen, wat een heerlijke gevoel, ook een beetje eenzaam, ik geloofde in iets wat niet bestond, zoals een kind van negen zich kan voelen, het komt ook omdat ik al een week lang al speculaasbrokken eet en andere typische sinterklaasspullen van de kruidenier, zoals banketstaven samen met mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen, eigenlijk een schande zo vroeg in het sinterklaasjaar maar wel lekker, mijn dochter wordt altijd boos als ze het lekkers nu al in de winkels ziet liggen, ze spreekt van hebzucht, gisteren was ik boos, en foeterde, ik reed op de A58 naar de A16 om huiswaarts te keren na een rit naar het buitenland en aan het eind van de A58 was file, hartstikke veel verkeer, zonder oorzaak, hoewel, er was te veel verkeer op de weg en aan het eind van de 58, in een bocht naar de 16 moesten automobilisten ritsen, dat stond er, ritsen na een kilometer, omdat ik weet heb van die verkeerssituatie ging ik op de rechterbaan rijden, hoefde dan niet in te voegen, hoewel de linkerbaners gewoon in hun recht reden en ze tot het eind van hun baan mochten doorrijden, merkte ik dat mijn geest toch wat onrustig werd van de lange stroom naast me, dacht, waarom ben je ook niet rechts gaan rijden, hoewel, voor de lengte van de file had dat niet uitgemaakt, was waarschijnlijk zelfs langer geworden, die geest is toch een onrustig ventje, hoor, vorige week keek ik naar een aflevering van de Keuringsdienst van Waarde, het ging over zogenoemde bijvriendelijke planten waarvan je mag verwachten dat die koosjer zijn, die als zodanig te koop aan worden geboden, om het bijenbestand weer op te krikken, maar een medewerkster van Intratuin, een jonge meid, zei tegen Marijn Frank van de KvW dat ook die planten met gif worden bespoten om ze eenvormig te laten zijn, niet door luis en kever aangetast, want dan worden ze niet verkocht, ik moet denken aan mijn baan, maar wil ook eerlijk zijn, zei de jonge vrouw, dat maakte indruk op mij.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.