Vandaag reed ik over de Kanaalweg in Bunkerstad. Ik passeerde een bruggetje, altijd als ik daar ben moet ik aan mijn moeder denken. Dat zit zo.
Ongeveer een eeuw geleden deed ik rijexamen, in de lesauto een examinator van het CBR en ik. We waren op weg naar de CBR-vestiging, de laatste paar honderd meter nog te gaan. Op de Kanaalweg moest ik rechtsaf slaan, het bruggetje over. Naast de weg een fietspad, fietsers hadden voorrang op rechts afslaand verkeer.
De rijinstructeur had het me ingepeperd, voorrang geven aan die fietsers, Joop. Ter plaatse hadden we diverse malen geoefend. Dus ik wil rechtsaf gaan, de laatste paar honderd meter verwijderd van mijn rijbewijs, en ineens zie ik een fietser naderen, mijn moeder. Je krijgt het niet verzonnen. Ze naderde met hoge snelheid, gelukkig liep het goed af, voor haar en voor mij.
Overigens waren de rijlessen merkwaardig, ze werden gegeven door een vriend van mij, een diskjockey die bijbeunde met rijlessen. Rob heette hij. We verplaatsten ons niet alleen in Bunkerstad maar reden al lessend het halve land door. Dan weer moest hij ergens een tapijt ophalen, of een optreden regelen als platendraaier. Eigenlijk had hij mij moeten betalen als transporteur en ongediplomeerd taxichauffeur.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
