Er ligt een drol op het terras. Nou is dat niet zo bijzonder, want er loopt en vliegt hier van alles rond en meestal houdt dit “van alles” geen enkele rekening met ons als het om het zich ontlasten gaat. Zo valt er regelmatig een tjiktjakpoepje op mijn hoofd, of in mijn bord. Tjiktjaks lopen over het dak, of misschien moet ik onder het dak zeggen, want ze lopen ondersteboven tegen de onderkant van het dak aan. Ik kan zelf niet ondersteboven lopen, maar áls ik dat zou kunnen zou ik in die positie echt geen drollen produceren. Als ik dat probeer te visualiseren wordt ik in ieder geval niet enthousiast van dat idee. Tjiktjaks visualiseren waarschijnlijk niet en laten ongegeneerd hun ondersteboven gedraaide drolletjes van boven op onze hoofden vallen.
Maar goed, ik dwaal af. De drol op het terras is namelijk groter dan de meeste tjiktjaks. Zelfs de veel grotere toekehs draaien maar minikeuteltjes vergeleken bij waar ik net niet ben ingetrapt (wat een prettig idee is aangezien ik op blote voeten loop). We bestuderen het geval en komen tot de conclusie dat we geen flauw idee hebben. Als het ding van een rat komt moet dat een enorm beest geweest zijn. Dat lijkt ons zeer onwaarschijnlijk. De producent moet toch al gauw maatje Tibbe hebben en een beest met maatje Tibbe kan niet door de omheining. Het blijft dus een raadsel.
Maar gelukkig, als er één plek is waar veel met stront gesmeten wordt is het facebook, dus daar moeten ze er wel verstand van hebben. Mieke is lid van een paar beestenboelgroepen en deponeert onze drol daar. Het duurt niet lang voordat het antwoord komt. De droldraaier zou bepaald niet maatje Tibbe zijn. Ook niet maatje egel of maatje rat. De drol zou van een pad afkomstig zijn. Dat antwoord lijkt volslagen ongeloofwaardig. Degene die het antwoord plaatste heeft er echter een link naar een filmpje bij gedaan. Dat hebben we met toenemende verbazing zitten bekijken, waarna we niet anders konden dan onderschrijven dat het een paddendrol is. We zijn er ondersteboven van. Wie nieuwsgierig is geworden moet zelf maar even gaan kijken op https://www.dailymotion.com/video/x74m0ja
Opvallend is dat de vraag van Mieke over de drol veel meer reacties heeft opgeleverd dan ze ooit op een facebookpost heeft gehad. Dat staat in schril contrast met mijn blog over FERC, de stichting die het arme scholieren mogelijk maakt hun middelbare school af te maken. Mieke had die blog ook op facebook geplaatst, maar deze werd verwijderd, omdat hij in strijd was met de voorwaarden. Ik snap nou waarom sommigen het over faecesbook hebben.
Intussen is het hier ook voorjaar. We hebben zelfs de eerste regens al achter de rug en sinds gisteren hebben we weer mooie blauwe luchten met indrukwekkende witte bloemkoolwolken. Het lijkt erop dat de hete tijd veel milder is geweest en korter heeft geduurd dan vorig jaar. Maar laten we niet te vroeg juichen; de droogte kan best nog een tijdje terugkeren.
De natuur heeft het voorjaar in ieder geval al volop omarmd. Bij de vijver lopen de kieviten met 4 jongen. Er zitten meerdere vogels op en rond het terras te broeden. De plantenpotten die aan de dakrand hangen zijn populair bij de zebraduifjes.
Vlakbij de voordeur heeft een buulbuul een nestje gehad en nu is er een honingzuiger een nestje aan het bouwen. De honingzuiger (sunbird, Nectariniidae) is een piepklein vogeltje dat veel weg heeft van de kolibri. Net als de kolibri kan het vogeltje stil hangen in de lucht, waarbij het razendsnel de vleugels beweegt. Het nestje is een hangende constructie die op een kunstige wijze in elkaar geweven is. Het wekt een beetje de indruk van een krotwoning, die gebouwd is van allerlei bij elkaar geraapte materialen. Het hangt op een meter of twee van de voordeur, op een plek waar we tientallen keren per dag langslopen, maar dat weerhoudt de sunbird er niet van om vrolijk door te bouwen. We zijn benieuwd naar de eitjes en de jongen. Dat moeten echt wel miniatuurvogeltjes zijn.
Ook de toekehs hebben het voorjaar in de bol. We horen hun karakteristieke roep regelmatig. “Onze” toekeh heeft een paar weken geleden een keihard gevecht geleverd om zijn territorium. Hij leek aan de winnende hand, maar bleek toch te zijn verjaagd. Er woont nu een andere op zijn plek achter de kast en de onze liet zich een tijd lang niet meer zien. We vroegen ons af of hij nog leefde, toen hij ineens midden op de dag het terras op liep. Hij bleek een forse wond in zijn zij te hebben en aan twee voeten tenen te missen. Die schattige beestjes zijn helemaal niet zo schattig tegen elkaar. Hij zag er niet goed uit en het leek wel alsof hij afscheid kwam nemen. De voorgezette meelwormen wilde hij niet hebben. Na deze ontmoeting verdween hij weer uit beeld, maar een paar dagen geleden bleek hij toch weer in het huisje te wonen. Niet meer achter de kast, maar onder het raam. De wonden lijken langzaam te genezen en hij eet weer wat Mieke hem voorzet. Hopelijk gaat hij geen gevechten meer aan.
Binnenkort komt Surya bij ons wonen. Ze is in januari geboren bij een paardenkarretjeseigenaar. In Lampang rijden nog paardenkarretjes rond als een soort taxi’s. Je kunt ze aanhouden om je erdoor naar een bepaalde plek te laten rijden, maar het zijn vooral de toeristen die er rondritten mee maken. Nu de toeristen wegblijven is er nauwelijks nog werk voor de paardenkarretjes, terwijl de paarden natuurlijk gewoon moeten eten en verzorging nodig hebben. Dat brengt veel eigenaren in de problemen. Wij hebben nog een tijdje getwijfeld of ons nieuwe stalletje een paardje of een of twee hertjes zou moeten gaan huisvesten, maar het is dus een paardje geworden. De eigenaar was dolblij dat hij Surya kon verkopen. Een kennis van ons heeft een paardenfarm in de buurt. Zij heeft de moeder van Surya gekocht. Zolang Surya nog bij de moeder drinkt blijft ze op de paardenfarm. Intussen maken we hier een omheining voor de paardenwei en gaat Mieke iedere dag naar de farm. Officieel omdat Surya moet leren om Mieke te volgen, maar flauwegrappenmakers zeggen dat het eigenlijk andersom is. Met Surya erbij is het gezin wel zo’n beetje voltooid. Of moet er toch alvast een hond bij omdat Tibbe al een dagje ouder begint te worden?
Video niet zichtbaar? Ga naar https://youtu.be/jyb8SnLnEeo
Lise zegt
Wat een schattig paardje. Elke dag naar de farm zal ze ook fijn vinden om andere paarden te zien.
Omdat paarden kuddedieren zijn kan het stress geven als ze alleen staan.
In sommige landen is dit dan ook verboden. Al zal dat in Thailand niet zo zijn.
Nu ga ik het paddendrollenfilmpje kijken. Ben erg nieuwsgierig!
Tino Kuis zegt
Beste Mieke en François,
Ik lees het Boeddhistisch Dagblad nu al een paar maanden en kom nu pas jullie verhalen tegen! Ondertussen las ik ze voor een groot deel. Jullie schrijven mooie, menselijke en humoristische teksten die mijn ervaringen in Thailand weerspiegelen. Ik geniet en leer ervan. Fijn dat jullie dit doen en ga zo door.
Ik woon nu alweer ruim 3 jaar in het land van mest en mist. Mijn zoon Anoerak wilde in Nederland gaan studeren en vroeg of ik meeging. Dat deed ik. Na een half jaar in Leeuwarden zag hij het niet meer zitten en keerde terug naar Thailand waar hij nu in Chiang Mai studeert op de Payap Universiteit, met goede resultaten. Ik bleef achter en verhuisde later naar een kangoeroewoning in Warnsveld bij Zutphen samen met mijn dochter en gezin. Prachtige natuur, ik wandel iedere dag wel een paar uur. Spijtig datb ik door dat schattige virusje niet naar Thailand kan reizen, misschien eind dit jaar. Ik mis mijn zoon, somtam en Thaise grappen.
Heel veel warme groeten,
Tino Kuis