• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Jana Verboom
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Het jaar 2021 – dag 64 – tuinpadvanmijnvader

Het jaar 2021 – dag 64 – tuinpadvanmijnvader

5 maart 2021 door Joop Ha Hoek

Ik ben geboren in het fameuze Oude Noorden van Rotterdam (en woonde ook nog met de latere moeder van mijn kinderen in de beroemde Opzoomerstraat in het Nieuwe Westen van die fantastische stad, maar dat terzijde) en verhuisde op mijn achtste naar Overschie waar mijn ouders van de gemeentelijke woningstichting een behoorlijk groot rijtjeshuis hadden gehuurd, met 4 slaapkamers.

De wijk was gebouwd op de grond van uitgekochte weggesaneerde boeren en het was er heerlijk. Enkele boeren woonden er nog maar hadden hun koeien op stal staan, in afwachting van een verhuizing naar grazige weilanden. Mijn vriendjes en ik werden onbezoldigd boerenknecht, molken de koeien, gaven ze te eten en schoven de stront de gierput in. We groeven ondergrondse hutten en ik leerde zwemmen in het Schiekanaal, vijftig meter van ons huis. De natuur was vlakbij, we liepen er zo in binnen een paar meter.

Ik denk nog vaak terug aan die onbezorgde kindertijd, in dat heerlijke Overschie tot ik deze week mijn zus sprak die vertelde dat die omgeving zo achteruit is gegaan, haveloos en niet goed onderhouden. Daar moest ik het mijne van weten en gisteren was ik er. Ik reed door de straten en ik werd neergesabeld door de indrukken. Het was niet zozeer dat die huizen niet onderhouden werden, maar de liefdeloosheid waarmee die wijk is volgebouwd. Hier en daar een enkele boom, verder geen groen en elke centimeter steen, ik kreeg het er benauwd van.

Ik was bij het huis van mijn kindertijd, het straatje noemde mijn moeder dat altijd, er waren vier buurgezinnen, maar het straatje was geen straatje meer maar een parkeerruimte met auto’s waar het eerdere tuinpad van mijn vader op uitkwam.

Ik reed naar de doodlopende Schansweg, aan het eind van de wijk, een paar straten van mijn kindertijdhuis vandaan, daar was het altijd groen en rustig bij het bruggetje over het Schiekanaal. Er lag puin en rotzooi, zware bramenstruiken in de berm. Aan de andere kant van de weg liep een ezel in een weiland, het dier maakte geen vrolijke indruk. Misschien dat ik dat zo ervoer door mijn inmiddels wat ingezakte stemming. Ik keek naar de voormalige verffabriek van Van Klaveren, langs het water. Er wonen nu mensen die langszwemmende zwanen eten gaven.

Mijn zus had gelijk, het zag er niet uit. Maar, je moet oude koffie niet op willen warmen, ook het vroeger was het beter niet. Misschien wonen al die mensen in het wijkje van mijn jeugd wel naar tevredenheid. Ik reed terug naar Kloosterbunkerwijk, de mooiste van de havenstad, met knotwilgen, oer tuinen, groen, bos en gras en de Rotte vlakbij. Ruimte, natuur en ook bebouwing.

Thuis moest ik denken aan mijn ouders, mijn moeder die op zaterdagavond altijd pudding voor haar kinderen maakte die zondags werd opgegeten, alle kinderen hadden een eigen puddingvorm en de zomers als het hele gezin in het gras in de tuin lag. In Overschie. Mijn vader die in de berging ons leerde lekke banden van fietsen te plakken. Het is voorbij.

Het tuinpad en mijn vader.
Ik was een kind, hoe kon ik weten
dat dat voorgoed voorbij zou gaan.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak,  woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren.  Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.

Categorie: Columns, Joop Hoek Tags: heimwee, overschie

Lees ook:

  1. Het jaar 2020 – dag 231 – kethel
  2. Het jaar 2018 – de tweehonderdenzestigste dag – sentiment
  3. Dick – Nepal – afzien

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Joop Ha Hoek

Joop Ha Hoek, volger van de dhamma en redacteur. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 4 juni 2025
    Zen Spirit zenmeditatie Arnhem, 1e helft 2025 8 januari-25 juni
  • 4 juni 2025
    Zenmeditatie in Leiden
  • 5 juni 2025
    Introductieworkshop ‘Leven vanuit Vrijheid’
  • 6 juni 2025
    Universele verantwoordelijkheid Climate Meeting
  • 6 juni 2025
    Yoga en meditation
  • 6 juni 2025
    Exploring wisdom and emptiness
  • 7 juni 2025
    Workshop Kum Nye | Ons ware zelf belichamen | Live en Online
  • 9 juni 2025
    Maandagochtend meditatie in Amsterdam-West
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Deconstructie van het godsbeeld van Pseudo-Dionysius

    Hans van Dam - 23 mei 2025

    Over het verschil tussen weten-wat-niet en niet-weten.

    De wolk van niet-weten

    Hans van Dam - 22 mei 2025

    Over beeldloze mystiek en mystiekloze beelden.

    ‘Het leven zelf is zazen’

    Wim Schrever - 28 april 2025

    De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.

    Geschiedenis als wapen deel 1

    Kees Moerbeek - 20 april 2025

    President Vladimir Poetin zei in 2014: ‘Onze collectieve herinnering bepaalt onze cultuur, onze geschiedenis en onze tegenwoordige tijd. En onze toekomst zal worden gevormd aan de hand van onze historische ervaring.’ Hij is het zelf die actief deze herinnering en ervaringen vorm geeft en propageert. Ivo van de Wijdeven schrijft dat in de Sovjettijd er nog werd gegrapt dat het land een zekere toekomst had, maar een onvoorspelbaar verleden. Onder Poetin is Ruslands geschiedenis als in beton gegoten. Er is maar één historische waarheid en deze is verankerd in de grondwet en de Nationale Veiligheidsstrategie.

    Jaloerse goden te slim af – de geschiedenis de baas…?

    gastauteur - 13 april 2025

    Hongersnood in een hermetisch afgesloten kuststrook die onwillekeurig aan de vernietigingskampen van weleer doet denken, besmet met meer dan een zweem van genocide… Regeert Adolf Hitler over zijn graf heen? Want bestaat Israël niet bij diens gratie? Zou zonder die bittere nazi-erfenis Palestina als land van drie monotheïstische religies niet nog gewoon zo heten? Is de grond er niet vervloekt, juist door godsdiensten die, gevoed vanuit één fictieve bron, vervolgens als protestbeweging steeds in chronologische volgorde aan haar voorgangster ontspruiten, waarmee de kiem voor een eeuwigdurende vete om de absolute waarheid is gelegd? En claimt niet elk van deze broeder- of zusterstromingen dat stuk met hun aller bloed doordrenkte aarde, aanvankelijk voor Abrahams JHWH, vervolgens voor Jezus’ Vader en ten slotte voor Allah – drie godheden die, in verbitterde onderlinge jaloezie verwikkeld, strijden niet alleen om religieuze hegemonie, maar ook om de profane en politieke macht?

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Het jaar 2025 – dag 155 – gevallen
    • Milieuorganisaties blij met vernietiging natuurvergunning Schiphol
    • Boeddhistische ervaringsdeskundigen gezocht
    • Mijn hart bloedt maar we zijn niet machteloos. We zijn aan het opstaan.
    • Guy – dhammazaadjes – Kamma

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.