Beste vriend,
Ik reageer op jouw knipoog na de zoektocht naar een nieuwe auto: ‘nu terug naar 2 dagen non-dualiteit’.
Waar kunnen we dat halen? Non-dualiteit. Voor zover ik meen te weten nergens in deze wereld. En voor zover ik ervaar, ook niet in de geest in meditatieve staat. Nog altijd produceert deze de slingeraap van heen en weer springende gedachten, vaak in rusteloze associatiereeksen. De menselijke geest is min of meer gevangene van deze wereld van dualiteiten.
Waar zal ik dan de non-dualiteit ontmoeten, de ‘oerstaat’ waarin alles is en niet is en naast elkaar bestaat en in elkaar? En er niets is en alles?
Na het verlaten van dit lichaam? Mijn individuele bewustzijn, dat in feite nooit afgescheiden is (geweest) van het oneindige bewustzijn, zou net zo goed in de tussenstaten naar ‘wedergeboorte’ onderworpen kunnen blijven aan dualistische verwarringen. Je kunt natuurlijk je best doen om op het moment van sterven met een zo sereen mogelijke geest over te gaan. Maar dat levert nog geen ‘free ticket’ voor non-dualiteit.
Tsja. Hoe blijf ik uit de ‘valkuil’ van nihilisme? Ik haal dan maar weer een geliefd credo aan: ‘ik ben wel in deze wereld, maar niet van deze wereld’.
De praktische betekenis van dit credo is voor mij meervoudig. In deze wereld wil ik proberen te leven op basis van uitgangsgedachten als ‘mededogen, empathie voor anderen en actief bijdragen aan het geluk van anderen en/of het verlichten van hun lijden’. Ook houden die gedachten in om mijn stem te laten horen tegen onmenselijke systemen die het lijden van mensen activeren of verdiepen. Verder betekent het in de ‘gewone loop der dingen’: oefenen in de krachten van medevreugde, vriendelijkheid en gemoedsrust.
Misschien zijn deze uitgangsgedachten wel niet ‘van deze wereld’. Ze waren er wel in rond, maar veel alledaags gedrag van mensen laat zien dat deze gedachten behoorlijk ‘ondergesneeuwd’ zijn in het collectieve bewustzijn.
In deze wereld, zoveel mogelijk levend volgens gedachten die niet ‘van deze wereld’ zijn, blijf ik verder ook genieten van de materie waarover ik van deze wereld beschikken mag.
Zoals een fijne, elektrische auto of de zoektocht ernaar. Zonder schuldgevoel en/of de ‘verontschuldiging’ dat ik daarna ‘weer terug ga naar 2 dagen non-dualiteit’.
Waar een knipoog al niet toe kan leiden.
Henk van Kalken zegt
Haha, beste Wouter, twee keer knipogen en je hebt weer een dualiteit van de bovenste plank…
Wouter ter Braake zegt
Beste Henk, knipogen is de dualistische handeling in optima forma. Je ziet even en je ziet even niet. Precies als mijn bewustzijn in dit zijn.
sjoerd oppewal zegt
Wat betreft dualiteit. Waar is het niets en gelijktijdig het alles? Ik heb dat ervaren op de oceaan als je alleen zeilt.
Er is rondom gedurende vele dagen, zo niet weken, niets te zien. En gelijktijdig is er het alles. Ik kan me niet meer wensen.
Wouter ter Braake zegt
Beste Sjoerd,
Prachtige metafoor voor de ‘oceaan van mededogen’ die we graag bezeilen. Ook op die oceaan is soms vele dagen of weken niets te zien. En gelijktijdig is het mededogen er alom en altijd. Ik kan me ook niet meer wensen dan dat. Het stimuleert me deze oceaan te blijven bezeilen, ondanks de stormen die af en toe opsteken vanuit het ego.
Piet Nusteleijn zegt
Waar kunnen we het halen?
Wouter, dat is je vraag.
Niet in de geest, dat is de aap. Daar is het niet.
Waar de slingeraap zich in bevindt, waarin de slingeraap zich beweegt, dáár is het.
Het is ook de slingeraap zelf. Om het toch maar weer ingewikkeld te maken.
Doe h’m de groeten.
Wouter ter Braake zegt
Beste Piet, slinger jij daar even een aap door mijn ‘serene overpeinzingen’. Maar dank voor jouw wijze slingeraap. Ik wilde hem de groeten doen, maar hij slingert al weer in een andere boom.