• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Het jaar 2020 – dag 240 – schiedam

Het jaar 2020 – dag 240 – schiedam

28 augustus 2020 door Joop Ha Hoek

Gisteravond hoorde ik collega misdaadverslaggever Peter R. de Vries in De Slimste Mens zeggen dat hij nooit zonder een zak krentenbollen in zijn auto op stap ging naar een klus. Krentenbollen zijn lekker, nemen weinig plaats in, blijven lang vers en zijn goed te beleggen.  Dat is ook mijn ervaring.

Misdaadverslaggevers weten nooit hoe lang een klus duurt. Het is dan zaak om voldoende eten en drinken bij je te hebben. Niet in de vorm van een overlevingspakket met gedroogd voer, maar vers eten en drinken. Het is prettig om, als je in je auto zit te observeren, een hapje te kunnen nuttigen. Misdaadverslaggeversvoedsel bestaat uit 2 verschillende zaken: a) eten in de auto en b) eten buiten de auto. Ik ga daar zo nader op in.

Jullie kennen inmiddels Bambi, mijn collega misdaadverslaggever. Hij en ik zijn culinaire smulpapen en koken ook zelf graag een potje voor onszelf, familie en vrienden. Wij noemen chef koks bij de voornaam. In onze woningen hadden we keukens laten installeren voor bedragen waarvoor je ook een flinke suv kunt kopen. We hadden en hebben pasjes van culinaire groothandels waar we graag geziene klanten waren.

Jimmy Stone, van Barcelona, knecht van Joop.

Als Bambi en ik in de loop van de ochtend ons van de redactiezaal afgezonderde kamertje binnen liepen, zongen we eerst een Duits krijgslied. Waarom weten we niet. Bambi belde daarna met een familielid in Hong Kong die ook van lekker eten houdt om recepten uit te wisselen waarna wij ook zelf onze voeding  van de vorige en tegenwoordige dag bespraken. De tijd vloog en in een eettentje vlakbij de redactie gebruikten we onze lunch. Daarna gingen we aan de slag. Wij kenden twee journalistieke metiers: a) de reguliere, zaken waar we al lang mee bezig waren en b) de plotselinge, als de telefoon rinkelde en er ergens een misdrijf was gepleegd.

B) ging natuurlijk altijd voor. Het kon zijn dat we samen maar toch apart uitrukten omdat de klus groot van omvang was en met meerdere mensen is het dan goed werken omdat ‘ s avonds nog de artikelen moesten worden geschreven om te worden gedrukt. Een dagkrant is een dagkrant. Je gaat als verslaggever pas naar huis als het werk gedaan is. De deadline was het zakken van de krant, als de pers ging draaien. En zelfs tussentijds, als artikelen nog geactualiseerd moesten worden kon dat, dan werd een nieuwe plaat op de drukpers gelegd. Als er supergrote klussen waren formeerde ik soms een klein team van collega’s op de redactie. Die werkten vanuit de redactiezaal en ondersteunden Bambi en mij ook met informatie.

Als er geen b) zaken waren gingen Bambi en ik vaak op pad om dingen uit te zoeken, te observeren of informanten en politiemensen te ontmoeten in het veld. Meestal waren we niet thuis als daar de boerenkool op tafel stond te dampen maar waren we gedwongen om in eetknijpjes en restaurants onze honger te stillen. Ja, u leest het goed, het leven van een journalist valt niet mee, het is vaak afzien. Maar we hadden het er graag voor over.

In de loop der jaren wisten we welke eetgelegenheden we moesten mijden en in welke we juist onze honger konden stillen. In Schiedam had je vroeger café Het Vierkantje waar ze goede saté op de kaart hadden staan. Misschien nu nog wel. Op de Oude Binnenweg in Rotterdam zat een Chinees zaakje dat zo klein was dat, toen Bambi en ik om een bonnetje vroegen om onze maaltijd bij de administratie van de krant te kunnen declareren, alle klanten de zaak moesten verlaten om een luik te kunnen openen waaronder de bonblokjes waren opgeslagen.

Bambi en ik gingen ook vaak eten met buitenlandse misdaadverslaggevers en binnen- en buitenlandse politiemensen. Met name Belgische speurders maakten vaak van onze gastvrijheid gebruik. In het begin duurde een lunch anderhalf uur, later stapten we rond lunchtijd het restaurant binnen om er na het avondeten weer uit te komen. De Belgen kwamen te voet, dan hoefden ze niet dronken achter het stuur van hun auto te kruipen. Wij voelden ons nooit bezwaard, uiteindelijk moet je goed voor je gasten zorgen. En we hoorden veel.

Moedig voorwaarts!

 

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak,  woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren.  Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.

 

 

Categorie: Columns, Geluk, Joop Hoek, Voedsel Tags: eten, krentenbollen, redactie

Lees ook:

  1. Het jaar 2021 – dag 152 – foodlifesmatter
  2. Het jaar 2021 – dag 356 – rondetafel
  3. Het jaar 2022 – dag 49 – amicaal
  4. Het jaar 2022 – dag 220 – zaag

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. paul zegt

    31 augustus 2020 om 10:26

    Mooi verhaal!

Primaire Sidebar

Door:

Joop Ha Hoek

Joop Ha Hoek, volger van de dhamma en redacteur. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door
  • Locaties
  • Overzicht op kaart

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

16 nov
Oriëntatiebijeenkomst Lotus Team Project
16 nov 23
09 dec
Oriëntatiebijeenkomst Opleiding tot Kum Nye trainer
9 dec 23
10 dec
Meditatiedag “De vier verblijfplaatsen van het hart”
10 dec 23
10 dec
Tibet festival in Amsterdam
10 dec 23
10 dec
Medicijnboeddha ceremonie
10 dec 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Tolerantie: verbinding is alleen mogelijk met zelfkritiek

    Kees Moerbeek - 3 december 2023

    Ondanks het feit dat het begrip in de loop van de geschiedenis verschillende betekenissen kreeg, bleef de grondbetekenis herkenbaar. Kort en bondig noemt Schuyt tolerantie op bladzijde 8: ‘de onderdrukking van de neiging anderen te onderdrukken.’

    ‘Amerikaans centrum Heartwood organiseert eerste bijeenkomst van overlevenden misbruik door boeddhistische leraren’

    gastauteur - 27 november 2023

    'Het samenkomen liet ons stralen. Beloftes om elkaar volgend jaar weer te ontmoeten. De hoop dat andere overlevenden zich bij onze gemeenschap kunnen aansluiten. Heartwood is de enige plek op het internet die ons samenbrengt. Onze adviesraad en medestanders staan in de frontlinie en bieden hun juridische expertise, academische bijdragen en zuurverdiende kennis aan om dit mogelijk te maken. Sommigen zullen zeggen dat we wandelende wonderen zijn. Daar zijn we het mee eens.’

    VrijdagZindag – anatomie van de zwervende kiezer

    André Droogers - 24 november 2023

    Het aanbod aan betekenisgeving was met zesentwintig partijen zeer divers. Daarin verschillen we van Engeland of de VS. Sommige partijen hebben een ideologische basis, andere partijen bestrijden juist ideologieën. Populistische lijsttrekkers vielen op door hun onderbuikspreken, naar eigen zeggen namens het zwevende volk. Enkele partijen gebruikten de democratische verkiezingen om de democratie welbewust uit te hollen. Nogal wat partijen mikten op proteststemmen of op nationalistische sentimenten. Soms kwam men met voorstellen die tegen de Grondwet ingingen en bevolkingsgroepen discrimineerden. En dan waren er ook nog one-issuepartijen en deelgroeppartijen. Hoe plooiden die het algemeen belang met hun particuliere wensen?

    Taigu – Percepties over Palestina, een essay voor boeddhisten

    Taigu - 21 november 2023

    Gautama bevroeg en gaf raad aan wereldse heersers met snode plannen. Juist spreken, een van de onderdelen van het Achtvoudig Pad, was voor hem een middel om zijn middenweg aan de man te brengen. Dus waarom zou spreken in moeilijke omstandigheden een beletsel kunnen zijn voor boeddhisten en hun leraren? Wat is er mis met je verdiepen in de standpunten en gevoelens van anderen, voordat je in hun ogen genocide preekt wanneer je in een daad van protest uit volle borst de leuze ‘From the river to the sea’ scandeert om jouw steun voor de bevrijding van de een ten koste van de ander uit te drukken?

    Wie mediteert er nu eigenlijk?

    Erik Hoogcarspel - 20 november 2023

    Stel je voor dat je weer eens zit te mediteren en dat het allemaal deze keer erg goed gaat. Je aandacht blijft redelijk bij de ademhaling hangen en wordt alleen af en toe afgeleid door voorbijgaande marginale gedachten. Opeens realiseer je je dat de ademhaling helemaal vanzelf gaat en dat de gedachten zich van niemand en niets iets aantrekken. Het is niet jouw ademhaling, het is gewoon ademhaling, het zijn niet jouw gedachten, het zijn gedachten. Je bent er niet, maar dat hoeft ook helemaal niet. Je begrijpt opeens wat de Boeddha bedoelde met zijn uitspraak dat de werkelijkheid zonder zelf is, anātman.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • In de geest van zen vind je geen geest
    • Het jaar 2023 – dag 340 – ontmaskeraar
    • Daisaku Ikeda – ‘Hoe gewelddadiger de tijden, hoe meer de mens zich naar binnen moet keren’
    • Boeddhistische ervaringsdeskundigen gezocht
    • Wetsvoorstel erkenning Belgisch boeddhisme binnenkort naar het parlement

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.