Zondag 19 juli 2020. Een tuin in de Vlaamse provincie Antwerpen. Op een sokkel het beeld ‘Vergetelheid’ van de Nederlandse beeldend kunstenaar Beatrix Smit, het beeld wordt door mij Leo genoemd, naar een overleden vriend. Een Vlaamse gaai komt aanvliegen, Vlamingen zeggen gaai, Nederlanders Vlaamse gaai en kijkt naar Leo. Leo naar de gaai. De twee lijken verbaasd te zijn door elkaars aanwezigheid. De gaai landt niet.
Zomaar een moment op een mooie, zonnige dag in Vlaanderen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Jacob van Keulen zegt
Wat een treffende vergelijking. Mooie plaatjes.