Mijn vriendin en partner was drie dagen in de Kloosterbunker, we zijn niet altijd bij elkaar, vaker niet dan wel, we leven op de LAT.
We zaten in het bos, langs de Maas en in een tuin op Heyplaat. We keken en luisterden naar anderen, naar elkaar.
Ze is alweer vertrokken maar kleine dingetjes zoals een gebruikt theeglas op het aanrecht, een herstelde Claxwagen en gevulde pindanetjes op het balkon van de Kloosterbunker herinneren haar. En de onbeschrijflijke netheid in het gebouw.
Ze werd visueel steeds kleiner toen ze vertrok en over de galerij naar de lift liep. Ik sloot de deur van de Kloosterbunker.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Michel Ball zegt
Zo te zien houdt de dochter van de zeevisser ook van een biertje
Joop Ha Hoek zegt
Een Belgisch biertje in het kleinste stadje van België.