Mijn werktafel waaraan ik het BD samenstel staat voor een raam met uitzicht op een gebouw waarboven elke maand de maan zichtbaar was. Door datzelfde raam scheen het volle zonlicht als het zichtbaar was in de vroege ochtend recht in mijn gezicht zodat ik geen pepernoot op mijn beeldscherm zag. Ik heb wat gemopperd.
Een paar dagen geleden zag ik vanuit de Kloosterbunker de maan in een sikkel boven het centrum van Bunkerstad hangen. Ik geloof dat het laatste kwartier was. Een prachtig schouwspel, zo verstild. Maar dan.
Ineens besefte ik dat ik al maandenlang geen maan meer heb gezien boven het gebouw tegenover mij. Zo rond een uur of elf ’s avonds scheen hij in vollemaanpracht, zelfs schaduwen werpend, boven het dak van het gebouw. Vaak was ik bezig om een mooie tekst van André Baets klaar te maken voor publicatie in het BD, waarin als ankeiler ook een volle maan figureert. Dan was de wereld weer compleet. Waar is die maan gebleven? Het gebouw is niet opgehoogd en ik ga laat genoeg naar bed, meestal tussen 1 of 2 uur ’s nachts, om ook een vertraging te kunnen zien.
Ook de zon schijnt niet meer in de ogen maar dat kan te maken hebben met de stand van de zon in dit jaargetijde.
Vragen en vragen.
Moedig voorwaarts!
Gerrit Bok zegt
Beste Joop,
Ook de stand van de maan varieert met de seizoenen, het zou kunnen zijn dat deze in de winter lager staat.
Met vriendelijke groet, Gerrit Bok
Louis zegt
Eerste kwartier dacht ik!
Wulf zegt
De maan zo hoog boven dat gebouw? Volle maan? En rond 23.00u? Joop, dan staat dat gebouw Zuid-zuid-oost t.o.v. jou. Over een maand staat die daar weer en kun je hem weer bewonderen, mits onbewolkt weer. Over twee weken is de maan, na het laatste kwartier en voor ons zicht op aarde, ingehaald door de zon, en zie je overdag hooguit een silhouet.