Toen ik vanmorgen voor publicatie in deze krant het bericht over de ruimhartige financiële vergoeding aan de hoogste leider van Shambhala International Mipham klaarzette, was ik ineens flink beroerd. De man wordt door vrouwen- studentes van hem, beschuldigd van seksueel wangedrag en een door Shambhala ingehuurd advocatenkantoor heeft enkele van die beschuldigingen als juist erkend. Hij greep een vrouw bij de borsten en tilde haar jurk op. Het zou nu aan Justitie zijn om hem voor de rechter te brengen.
Waarom werd ik nou beroerd? In 2018, de klachten over seksueel wangedrag en machtsmisbruik tegen Weinpham en zijn organisatie stroomden binnen, presteerde de leiding van Shambhala het om op de begroting een derde van de inkomsten uit te trekken om het prettige leventje van de man in stand te houden. Bij elkaar 500.00 Canadese dollars aan loon voor de man en zijn echtgenote, huis, personeel, auto’s en vervoer. Het bestuur vond dat hij een koninklijke status had, zo staat in ons bericht van vandaag, en dat hij zijn royale leven voort moest kunnen zetten, terwijl zijn slachtoffers, en die van zijn organisatie, niet wisten waar ze het moesten zoeken. Het is om te braken.
Voor 500.00 dollar kan je heel wat daklozen, zieken en bejaarden een leuke dag bezorgen.
En ineens dacht ik: hoeveel leiders van boeddhistische organisaties in de Lage Landen, al of niet als koninklijk of heilig gezien door de onderdanen, halen over de rug van de Verhevene een inkomen, een salaris uit zo’n sangha. In België maken ze het erg bont door het ‘vak’ van boeddhistisch leraar door de overheid erkend te krijgen, waarna de regeringen loon en salaris gaan betalen. Het gaat om flinke bedragen. De Boeddha zou zich in zijn graf omdraaien.
Maar hoe zit het in eigen land? Als ik naar het boeddhistisch landschap in Nederland kijk, met z’n tientallen, mogelijk honderden organisaties en sangha’s, is dat niet met goud overgoten. Leraren en gastsprekers worden soms betaald uit de danapot, belangeloze goedgeefsheid. Het gaat vaak om reis- en verblijfskosten maar zijn er ook structurele inkomsten? Salarissen, misschien anders genoemd?
In het land van het Tulpenboeddhisme valt een boeddhistische organisatie qua zakelijkheid en bedrijfsvoering op. In die franchiseorganisatie letten ze niet op de kleintjes. In een paar maanden tijd zag ik twee paginagrote advertenties in de VPRO-gids voorbijkomen, naar ik meen voor een paar duizend euro per advertentie. In de gids van de vrijzinnigen vroeg de organisatie aandacht voor de organisatie, die ook bijeenkomsten in schouwburgen organiseert en op Radio 1 naar het schijnt commercials uit laat zenden.
In tegenstelling tot de wedde van Weinpham word ik altijd erg vrolijk van de uitingen van deze landelijke boeddhistische organisatie. Kan je niet poepen, bezoek een bijeenkomst. Heb je problemen op je werk, in trein en tram, wil je wel of niet dood, bezoek een bijeenkomst. Heb je last van de storm, hoog water, niesbuien, hup, ze zijn er voor jou. Dreigt je huwelijk op de klippen te lopen, heb je zweetvoeten, de organisatie is er voor jou. In al veel steden in het land. Niet gratis natuurlijk.
Je zou de organisatie Haarlemmeroliesangha kunnen noemen.
De Boeddha als bedrijf.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of te twijfelen aan het nu.
